Het is een tijdje stil geweest rondom Swift 1. Na het behalen van de tweede plek in de zaal – helaas ging Ten Donck er vandoor met de titel – is Swift aan de tweede helft van het veldseizoen begonnen. Daar had Swift 1 nog wel wat werk te doen danwel recht te zetten. Een eerste plek? Dat hadden we wel erg moeilijk gemaakt voor onszelf voor de zaalperiode. Maar het kon nog. Totdat in het Paasweekend de wedstrijd tegen ALO werd verloren. 11-9. 11-9? Ja, 11-9. Dat was geen leuke wedstrijd, zowel voor de spelers als voor het publiek niet.
Ook waren er de nodige wisselingen in het team. Maite op de plaats voor Nienke. Errol wilde zichzelf sparen voor de zaalfinale en liet zich tegen ALO vervangen door Hans, en trad tegen OKV weer aan. En Jelle viel na ALO uit. Daarvoor in de plaats mochten we een goeie oude bekende verwelkomen – wederom een ex-captain – Stefan. Zodat Swift 2 op volle sterkte blijft, want voor hen is een kampioenschap nog altijd mogelijk. Dat betekende weer andere vakken en opnieuw aan elkaar wennen. Ja, om trainer te zijn, moet je nog verdomd goed kunnen puzzelen.
Afgelopen zondag stond OKV op het programma. Een ploeg in de onderste regionen van de poule. Thuis werd dik gewonnen. Maar we weten ook van OKV dat ze kunnen strijden tot het einde, dat ze nog punten moeten pakken en dat ze dat het liefste thuis doen. Theoretisch is Swift ook nog niet veilig, dus de puntjes namen we het liefste wel mee. Dus scherpte was geboden.
We begonnen lekker scherp. Al snel stond OKV tegen een 0-5 achterstand aan te kijken. Toen stokte het even, er werden wat ballen gemist en dat de vakken nog aan elkaar moesten wennen, werd voelbaar. Het automatisme bij Swift was even ver te zoeken. OKV dwong ons statisch te spelen met een onduidelijke strategie – een mix van voor- en achterverdedigen. En we trapten er in. We slaagden niet de beweging en het tempo te houden. Het werd te voorspelbaar. OKV begon te scoren en we lieten het gebeuren. Maakten fouten, verdedigden er net niet helemaal bij, en OKV profiteerde. Het ging gelijk op tot de rust. Swift stond met 1 punt voor toen we naar de kleedkamer gingen.
Martin zette de ploeg weer op scherp en gaf aanwijzingen die ons weer op ruime voorsprong moesten zetten. Het eerste doelpunt na rust was voor Stefan en dat was wel lekker. Maar ook toen wist OKV aan te sluiten. We wisten de score op 3 punten voorsprong te krijgen bij 13-16. Maar OKV scoorde 4 keer op rij. OKV rook bloed en zag de overwinning al aankomen. Maar daar was wederom Jasper, die zijn 8e erin schoot: 17-17. Remmelt was al een paar keer in en uitgewisseld en wist uiteindelijk een goed uitgespeelde aanval te verzilveren met de 17-18. De bal kwam nog terug met een minuut of 2 te spelen. Swift slaagde erin om een zeer lange aanval te spelen. Met Tom die als een beest stond te rebounden. En een beetje geholpen door OKV, dat bleef achterverdedigen. De bal ging nog één keer naar de aanval van OKV, maar het was tijd. De punten gingen mee naar Amsterdam. En na dit soort wedstrijden zeggen we: het zijn de punten die tellen.