Op zaterdag 22 september, een druilerige dag, vond het duel tussen Revival en Swift op het programma, in Terschuur. Hoewel Jasper, Jelle en Marianne zich al op hun gemak begonnen te voelen – want dichter bij de stal – keek de rest wat onwennig om zich heen. Waarom ligt het veld zo ver van de kantine? Waarom heeft Terschuur niet gewoon een afslag en moet je helemaal langs de snelweg weer terug rijden? Drinkt iedereen hier bier uit pitchers? En wat doet toch die tractor in dat hok naast het veld?

Voor zover het mogelijk was hadden we ons voorbereid met de video. Wat konden we verwachten? Een statisch spelende ploeg, die ook tegenstanders kan uitlokken ook statisch te spelen – zo heb je van die ploegen. Grootste opdracht was om niet in trucjes te trappen, het uitlokken van bijvoorbeeld inspringen en daaruit volgende vrije kansen of strafworpen leek in de video tegen Alo de grootste bron van doelpunten van de Terschurenaren (?). Bovendien was er flink wat regen op komst dus het zou fijn zijn als we net rust ver aan de goede kant van de score zouden staan.

Dat bleek makkelijker gezegd dan gedaan. Swift opende de score via Jelle, Anniek en Nicole. Revival kwam terug, maar wij hebben Jelle. Met de 5-8 op het scorebord wist hij al 4 keer te scoren (oké, daar zat ook een stip bij). Dat het leek alsof Jelle (en de rest trouwens ook) niet perse een hoog percentage haalde, zegt veel over de verdedigende druk van Revival. Het zorgde ervoor dat we echt goede kansen moesten selecteren, waarbij iedereen binding had, en niet alles omhoog moesten gooien, anders bleef je bezig.

Revival bleef de eerste helft haar naam trouw en wist steeds in de wedstrijd te blijven. Door onze fouten te benutten of de twijfel bij de scheidsrechter te zaaien (wat niet heel moeilijk was). 9-12 was de stand bij rust.

Op en om de tractor, aan de thee, liet Martin zijn woede de vrije loop. En hij had gelijk. Het was niet scherp. 9 tegendoelpunten was niet iets om trots op te zijn tegen deze ploeg. De tweede helft moest alles scherper.

De tweede helft startte weer met de sterk reboundende Tom die – naast dat hij zijn heer een hoofdwond had bezorgd – er keer op keer voor zorgde dat Jelle vrolijk kon doorgaan met afronden. Het verschil bleef even 4 punten en Rick – ook heerlijk zuiver – en Errol wisten het verschil uiteindelijk naar 6 te brengen: 11-17.

Revival leek geknakt. Miste strafworpen op belangrijke momenten, waar Swift wel de korf bleef vinden, vooral via de heren. Tom, Jelle, Rick en Errol scoorden allemaal nog. Jasper, Marwan en Franka vielen in. En als klap op de vuurpijl bekroonde Nienke haar werk nog met een Duits doelpuntje; 16-22. En daarna kwam Rick nog met de kers op de taart: 16-23.

Al met al een aardige tweede helft. 16 doelpunten tegen is nog steeds teveel. Maar 23 voor, daar kan je niets van zeggen. In dat weer…

Volgende week wacht weer een onbekende tegenstander: Spirit. We hebben er zin in! Tot dan langs de lijn!