Zes seizoenen lang stond Pelle de Wit langs de lijn bij Swift 2. De laatste 2 seizoenen met versterking van Stefan Elbers, waardoor Swift 2 ‘nog meer fanatisme, korfbalpassie en flink wat stemvolume erbij kreeg’, aldus Franka. Pelle en Stefan waren een duo dat er volgens Franka voor zorgde dat Swift 2 er altijd vol voor ging, altijd goed voorbereid aan een wedstrijd startte, nooit meer statisch speelde en ervoor zorgde dat het team na elke training voldaan het veld af liep. Inmiddels is Swift 2 al aan de slag met het volgende duo, Hans van Andel en Remco Nooij. In dit stuk blikken we nog ‘even’ terug.

‘Het is waardeloos om na een plotseling afgelast seizoen afscheid te nemen. We waren bezig aan een mooi jaar en na een moeizame fase in de zaal had ik het idee dat we met Swift 2 weer groeiden waren naar een goed niveau.’ Toch staat het besluit van Stefan om te stoppen al even vast: ‘Uiteindelijk was het steeds op en neer reizen vanuit Utrecht de belangrijkste reden om te stoppen. Hoewel ik altijd met plezier op het veld heb gestaan, werd de combinatie met werk en zelf sporten teveel.’

Pelle vindt het na zes seizoenen ook mooi geweest. ‘Ik kijk terug op een hele mooie tijd waarin het team ontzettend gegroeid is, en ikzelf als coach ook. Al was een ander einde van het seizoen natuurlijk fijner geweest, is het ook goed zo.’

Een mooie groei
Pelle stond zes seizoenen aan ‘het roer’ van Swift 2. In die tijd promoveerde Swift 2 twee keer op het veld en één keer in de zaal. En in die jaren is de groep ontzettend veranderd. Zijn er mensen vertrokken, maar vooral bijgekomen: waar Pelle met zijn enthousiasme een belangrijke bijdrage aan leverde, volgens Marwan. ‘Pelle is de persoon geweest die mij 4 jaar geleden in 2 zinnen zo om zijn vinger wist te winden en voor ik het wist had ik me ingeschreven bij Swift, waar ik hem heel dankbaar voor ben want ik heb er geen moment spijt van gehad. Ik heb hem elk seizoen mogen meemaken als trainer. In deze jaren hebben we ook een hele goeie band opgebouwd. Zowel tijdens de wedstrijden en trainingen als daar buiten kunnen we het goed vinden en is hij er voor me geweest wanneer ik dat nodig had. Pelle is voor mij zowat het gezicht van Swift en het zal dan ook gek zijn om hem niet meer elke week bij de trainingen te zien. Hopelijk nog wel bij de wedstrijden.’

Franka: ‘Pelle heeft een hele belangrijke rol heeft gespeeld in de prestaties van Swift 2. Soms dacht ik dat hij misschien wel de meest fanatieke van ons allemaal was. Het mooiste vond ik om te zien dat Pelle alle voorbereidingen, wedstrijdanalyses, trainingen en organisatie rondom de selectie met heel veel passie leek te doen.’

Analyseren tot je erbij neervalt
Die wedstrijdanalyses zijn voor Franka en Marwan ‘typisch Pelle’. Franka: ‘Voor elke wedstrijd werden weer flinke plannen gesmeden om tegenstanders te slim af te zijn. Soms vroeg ik me af waar hij de tijd en energie vandaan haalde, maar als je er zoveel plezier uit haalt, dan gaat dat misschien vanzelf. Als speler was het in ieder geval heerlijk; een coach die altijd nog weet wat we de vorige keer niet goed deden tegen een tegenstander, hoe we ons het beste konden opstellen en welke tactieken we het best konden gebruiken.’ Marwan vult aan: ‘Hij is zelf zo weg van het spelletje dat die wedstrijden uren kan analyseren en het zou me niks verbazen als hij alle tegenstanders van de afgelopen vier jaar zo op zou kunnen noemen.’

Stefan vulde deze analysedrift aan met het trainen van kracht, conditie, techniek en coördinatie. Stefan: ‘Wat ik vooral sterk vond aan onze samenwerking was dat we open stonden voor elkaars ideeën en ruimte gaven om dit over te brengen aan de groep.’

Franka: ‘Het mooiste moment met Pelle en Stefan is toch wel de wedstrijd tegen AVO, vorig jaar op het veld, waarvoor Pelle en Stefan 3 weken lang bezig zijn geweest met de meest ultieme wedstrijd voorbereiding. Spelers kregen specifieke oefeningen om klaar gestoomd te worden om zo veel mogelijk weerstand te kunnen bieden tegen bepaalde tegenstanders, en samen met het team stippelden ze de beste tactiek uit om de aanvallen zo efficiënt mogelijk in steken. Daardoor werd het bijna onmogelijke, mogelijk! De koploper zonder verliespunten werd met lege handen weer naar huis gestuurd. Prachtig dat dit gelukt was!’ Marwan is het met haar eens: ‘Hoe deze wedstrijd is voorbereid is het perfecte voorbeeld van hoe leuk Stefan en Pelle het spelletje vinden en hoe leuk ze het vinden om trainen te geven.’

Zelf nadenken over verbetering
Het duo hield niet van verliezen, kon daar ontzettend van balen en eindeloos over doorpraten. Marwan: ‘Net zo enthousiast als Stefan kon zijn tijdens de wedstrijd, zo hard kon hij ook altijd balen als we een wedstrijd verloren. Dan kwam hij altijd naar me toe na de wedstrijden om nou te achterhalen hoe dit kwam. Want volgens hem moesten we gewoon van iedereen (kunnen) winnen.’ Pelle kon ook balen van verliespunten. Franka: ‘Ook op deze mindere momenten stond Pelle klaar om ons na te laten denken over wat er verkeerd ging, hierover het gesprek aan te gaan, en vervolgens een plan bedenken hoe we dit konden verbeteren. Maar of we nu de sterren van de hemel speelden, of we dat we het ontzettend lieten liggen, het deed in ieder geval nooit het plezier van de 3^e helft te niet. Op dat moment was het tijd om vast na te denken over een volgende wedstrijd die we gingen spelen of toch eens te praten over de andere zaken die ons in het leven bezig hielden. Pelle zorgde altijd voor genoeg bier en gezelligheid, en was ook hier toch weer een van de fanatiekelingen, die de derde helft altijd uitspeelde.’

Eén brok passie en motivatie
Over Stefan zijn Franka en Marwan eensgezind. ‘Stefan zal ik altijd herinneren als een trainer die zoveel passie en genot haalde uit het training geven en het coachen. Je zag hem altijd stralen en volledig meeleven met de wedstrijden. Net alsof hij zelf nog in het veld stond, zo intens en vol plezier beleefde hij het. Dit gaf mij altijd ook de energie en motivatie om voluit te willen gaan’, zegt Marwan.

Franka: ‘Dat Stefan zijn de verbouwing van zijn huis op de tweede plek liet staan voor het coachen van Swift 2 en bereid was om voor de trainingen en wedstrijden vanuit Utrecht naar Swift te komen, toonde aan hoe ontzettend betrokken hij was. Stefan had altijd zeer goed doordachte trainingen, of zo kwam het in ieder geval over, en zelf moesten we ook altijd even goed nadenken over wat precies de bedoeling was. Waardoor we ook nog eens onze korfbalhersenen moesten laten kraken. Grapjes maken over zijn eigen verdedigende kunsten bleef hij ook als coach leuk erg vinden.’

Open en fanatieke selectie
Stefan blikt terug op zijn tijd als coach: ‘De afgelopen twee jaar hebben we met de selectie een groot deel van Nederland gezien. Vaak begon de wedstrijddag voor mij op zaterdag vroeg met koffie op pad vanuit Utrecht centraal naar een of ander provinciaal stationnetje om daar een OV fiets te nemen naar het korfbalveld. Het was altijd weer genieten om vervolgens de auto’s met selectiespelers te zien arriveren: iets te ontspannen, tikje blasé en eerst rustig koffie drinken: het was snel duidelijk dat het ging om een Amsterdamse vereniging.’

Stefan vond de Swift selectie geweldig om mee te werken. ‘In het veld werd er hard gewerkt om beter te worden; buiten de lijnen herinner ik me vooral humor en teamgevoel. De open cultuur, waarin nieuwkomers direct in de groep worden opgenomen, óók als dat mogelijk ten koste gaat van een plekje van een oudgediende, heb ik nergens anders zo gezien. Daarnaast was er ruimte voor individuele verschillen in beleving, aanpak en andere prioriteiten, waardoor veel teamgenoten ondanks onmogelijke agenda’s en roosters toch deel konden blijven uitmaken van de groep.’ Ook heeft hij veel geleerd van de rest van de trainingsstaf. ‘Martin en Edwin brachten ervaring mee van spelen op een hoger niveau. Waar Swift 1 vroeger nog wel eens moeite had met kampioenschappen verzilveren (ik heb nog steeds nachtmerries van Purmer uit..) kregen zij de twijfel uit de groep en waren ze bij vlagen onverslaanbaar.’ Toch heeft Stefan een punt van kritiek op de groep: ‘Over de intensiteit van de warming-up ben ik nog steeds niet helemaal gelukkig, maar de wedstrijdbeleving was doorgaans goed. Ik vond het een fantastische beleving om langs de kant te zien dat een team echt voor elkaar door het vuur gaat.’

Meer korfbaldrive dan ooit
Pelle trad in 2014 in de zaal aan als coach. ‘Ik was gestopt met spelen in de selectie en Swift 2 begon zonder coach aan dat seizoen, in de vierde klasse. Toen Sander mij vroeg om coach te worden, was ik in het begin terughoudend, maar wilde het een kans geven. Ik zou het in de zaal aan kijken. Toen ik eenmaal begonnen was, werd ik steeds fanatieker. Ik kreeg in de loop van de tijd veel meer drive dan ik de laatste jaren in mijn eigen korfbalspel had gehad.’

Pelle beschrijft zijn tijd als coach leerzaam. ‘In het begin moest ik nog leren hoe het was om volwassenen te coachen. Ik had alleen maar jeugd getraind, dus daar moest ik nog even aan wennen. Ik zag ook de parallel met mijn werk. Ik leerde dingen in mijn werk over het begeleiden van teams en over mijzelf die ik in korfbal kon toepassen en andersom. Ook gaf het coachen voldoening. We hadden veel successen, met name de eerste vier jaar. Elk jaar ging het beter. We kregen nieuwe spelers erbij, promoveerden drie keer. We kregen een nieuwe hoofdtrainer, een fysio en we deden steeds meer met video-analyse. Uit de groep kregen we ook veel waardering. Het was gezellig én fanatiek. Het gaf voldoening dat ik op deze manier de club hielp en met de groep zoveel lol had.’

Pelle kan een aantal hoogtepunten uit zijn periode als coach opnoemen. ‘Ik kon het meest genieten als we als team een plan hadden, tot op het bot gemotiveerd de wedstrijd in gingen, en vol opportunisme en inzet die wedstrijd binnen sleepten. Een recent voorbeeld was de thuiswedstrijd op het veld tegen AVO, de kampioen van vorig seizoen, die we met 10 punten verschil versloegen. Of GroenGeel uit in de zaal, datzelfde jaar. Of de thuiswedstrijd tegen Fiks in de zaal, een jaar eerder. Of in het eerste jaar in de 2^e klasse. We hadden niet verwacht dat we bovenin konden meedraaien. Uit dat seizoen blijft de uitwedstrijd tegen Die Haghe mij nog altijd bij. Wat was ik trots op de voorbereiding, de tactiek en het spel. Helaas werkte het plan maar één helft en konden we ze niet van het kampioenschap af houden. Ook leuk was het om een keer met 40-5 te winnen tegen HKC. Maar dat was eigenlijk eerder treurig voor hen. Een ander hoogtepunt was de kampioenswedstrijd tegen Triaz om uit de derde klasse te promoveren. Bij rust stonden we achter, maar we wonnen toch. De ontlading was er niet minder om.’

En dan tot slot, wat gaat er toch schuil achter dat analyseren? ‘Iedere speler is anders. De één speelt op intuïtie en de ander wil van tevoren precies weten wat zijn tegenstander doet. In verdedigend opzicht was ik altijd een speler van die laatste categorie. Ik kon de informatie over mijn tegenstander altijd goed gebruiken. Daarom wilde ik het ook aanbieden aan het tweede. Ook moedigde ik het team aan om vooral zelf ook naar beelden te kijken en tegenstanders te analyseren. We hadden een periode lang een flink aantal denkers in het team. Zij waren er ook echt bij gebaat om die info uit fragmenten te halen. Door na te denken over korfbal, kregen zij ook meer inzicht in het spel. Ik wilde het analyseren echt als een team doen. Zodat we er het maximale uit konden halen. En het was leuk om te zien dat spelers dit waardeerden. Dat zij ook weer extra gemotiveerd die wedstrijden in gingen. Dat wilde ik faciliteren.’

Mooie slotwoorden
Tot slot nog mooie woorden van Franka: ‘Ik heb een hele mooie, sportieve en gezellige tijd gehad met deze twee coaches. We hebben ontzettend veel geluk gehad dat Stefan en Pelle zich met zoveel passie ingezet hebben voor de selectie. Gelukkig gaan we deze passie volgend seizoen nog steeds zien, maar dan in het veld bij Swift 4. En wie weet komen ze nog een wedstrijdje invallen bij de selectie.’