Met slechts veertig seconden op de klok en een 16-15 voorsprong tegen KZ 5 fluit de scheidsrechter voor de zoveelste keer in het voordeel van Jan. Zijn heer – die zich schuldig maakte aan doordringen – protesteert en krijgt uiteindelijk geel. In de tijd die verstrijkt wordt rustig een balletje hooggehouden, even verderop beginnen twee spelers een praatje. De winst ligt voor het oprapen, maar beseffen we dat wel?

Met een aardige dosis geluk sleept Swift 2 uiteindelijk de derde overwinning van het seizoen binnen tegen KZ 5: 16-15. Op slag van rust lijkt er geen vuiltje aan de lucht voor de formatie van interim-trainer Aad Witteman, maar door een gebrek aan concentratie wordt het toch nog spannend.

Zijn we gaan zweven na een uitstekende eerste helft, of kunnen we simpelweg nog niet zeventig minuten lang goed spelen?

Feit is dat ons soepele aanvalsspel van de eerste helft na de rust plaats maakte voor een meer stroperige variant. Plots had het achterverdedigen van de Kogers wel effect: wij scoorden nog maar amper, zij bleven hun ding doen en kwamen steeds dichterbij.

De terugval is in de eerste plaats te wijten aan een gebrek aan concentratie. We lieten te veel steken vallen in ons aanvalsspel, waardoor we makkelijk(er) te verdedigen waren. Ten tweede  heeft het te maken met instelling. Absolute inzet lijkt in tweede teams vaak vrijblijvender dan in eerste teams. Ik denk dat wij daar als Swift 2 verandering in moeten brengen. Dat betekent: elke training alles geven om beter en fitter te worden (niet alleen bij een partijtje tegen het eerste) en er elke wedstrijd zeventig minuten keihard voor gaan.

We hebben onszelf een doel gesteld: kampioen worden. Laten we die doelstelling als hulpmiddel gebruiken om ons drie keer in de week volledig mee op te laden. Over twee weken wacht Juliana, een weekend later HKV/Ons Eibernest; beiden titelkandidaat. Dan zullen we echt worden getest, we kunnen er dan maar beter voor zorgen dat we er klaar voor zijn.

Dit keer een kritischer verslag, maar ik denk dat we het nodig hebben. Om toch even in (positieve) stijl af te sluiten: invallers Jan en Judith, jullie waren geweldig. Bedankt!

Tom