Swift 1 heeft het lang uit weten te stellen, maar afgelopen zaterdag gebeurde dan toch het onvermijdelijke. De eerste nederlaag was na een teleurstellende wedstrijd een feit. Een nederlaag die volledig op het eigen conto geschreven kan worden. Want het was niet dat Rust Roest nu zo geweldig speelde en ons volledig kansloos naar een nederlaag korfbalde. Nee, het was een volslagen offday van ons eerste, waardoor de punten in Eindhoven achter gelaten moesten worden. Een langdurige bijna doelpuntloze periode van wel een minuut of 35 tot 40 zorgde er voor dat er aan het einde van de wedstrijd net te weinig doelpunten op onze naam stonden. En het zegt natuurlijk ook wel iets over de kracht van RR dat zij nauwelijks in staat waren om van onze improduktiviteit te profiteren. Het was dan ook totaal onnodig dat er verloren werd want nogmaals zo een wonderploeg was dit RR echt niet.
En het begon allemaal nog wel zo florrisant. De eerste 10 minuten van de wedstrijd wezen er zeker niet op dat we puntloos huiswaarts moesten keren. In die periode werd RR met snelle en gevarieerde aanvallen overrompeld en liep Swift vlotjes naar een 2-7 voorsprong. En daarna was het in 1 keer afgelopen. Alsof iemand op de uitknop bij het eerste had gedrukt. Aanvallend lukte er weinig meer al vielen er voor de rust nog wel 2 doelpunten te noteren. Desondanks leidde Swift 1 bij rust nog altijd comfortabel met 6-9.
In de tweede helft duurde het echter veel te lang voor ons eerste doelpunt genoteerd kon worden. Bijna 20 minuten was het ploeteren alvorens de korf weer eens doorboord kon worden. Op dat moment had RR echter wel met veel pijn en moeite de achterstand omgebogen in een 11-9 voorsprong. En zelfs toen was er nog van alles mogelijk. Het werd nog wel eerst 12-10 maar daarna lukte het de eerste aanval om toch de stand weer gelijk te trekken. Er waren nog een aantal minuten te spelen en dus hadden we alles weer in eigen hand. Maar in plaats dat de rust bewaard werd en er rustig naar de goede schoten toegewerkt werd pakten we zeer geforceerd verkeerde schoten op momenten dat de rebound nog niet geregeld was en waren we over het algemeen de bal al weer heel snel kwijt. RR kon daardoor elke keer weer opnieuw haar aanval voeden. Toch leek het allemaal nog wel redelijk af te lopen toen het in de voorlaatste minuut nog steeds 12-12 stond en wij weer in balbezit kwamen. Dan denk je koester dat ene puntje nou maar en zorg dat RR in ieder geval niet meer tot scoren kan komen. Maar niets was minder waar. Een doorloopbal werd getracht achterwaarts af te werken. Nu leiden dit soort pogingen maar zelden tot een doelpunt en al helemaal niet met je tegenstander op je hielen en ook deze keer leverde het alleen maar balverlies op. En dan zal je het altijd zien. RR scoorde in de laatste minuut de 13-12 en hoewel onze aanval nog wel de nastoot kreeg, was de nederlaag een voldongen feit.
Zoals ik al zei een volstrekt onnodige nederlaag. Ingegeven door verkeerde keuzes in het aanvalsspel, een laag schotpercentage en veel te gejaagd spel op het moment dat het niet zo lukte. Wat mij betreft had er dan ook best wel eerder ingegrepen mogen worden. Nu duurde het tot ver in de tweede helft alvorens er een aantal wissels ingezet werden. Mijns inziens verkeerde wissels maar dat is mijn persoonlijke mening. Ik zou het in ieder geval anders hebben gedaan. Coach Martin had echter een ander idee voor ogen en dus besloot hij anders. Jammergenoeg leidde dit echter niet tot het gewenste resultaat. Nu is er uiteraard na zo een eerste nederlaag helemaal geen man overboord. Niemand zal gedacht hebben dat Swift 1 dit seizoen zonder nederlaag zou blijven. En met de komende wedstrijden tegen mindere goden is er alle gelegenheid om de eerste helft van het veldseizoen positief af te sluiten en om het afwerken te verbeteren, want daar schort het de laatste weken toch een klein beetje aan. Volgende week op het Park het nog puntloze Nova. Als iedereen dan weer volledig bij de les is en het koppie er bij houdt, dan zou dit een overwinning op moeten kunnen leveren.
Succes volgende week en tot volgende keer,
Adri