Zaterdag stond de eerste return van de zaalcompetitie op het programma voor Swift 1 en 2. Van Sporting Trigon 1 werd in de thuiswedstrijd gewonnen, met veel vechtlust die ook echt nodig was om uiteindelijk de punten in Amsterdam te houden. Swift mocht een pittige pot verwachten, tegen een ploeg die het fysieke spel niet schuwt en een hoog tempo in het spel heeft.

De beginfase was voor Sporting Trigon. Waar Swift wel kansen creëerde maar niet afmaakte, schoot Trigon er direct een paar in. Met een stip kwamen ook wij van de nul af en begon het beter te lopen. Echter, de eerste helft bleef het gat steeds 2 punten in het voordeel van de thuisploeg. De opstelling van Sporting Trigon dwong ons ook tot een snelle wissel aan de kant van de dames. De twee meest scorende dames stonden naast elkaar en dat gevaar wilde Swift aan banden leggen. Britte kwam snel in de ploeg, en zou later nog eens goed invallen om de verdedigende druk op te voeren, en Kimberley en Floor werden van vak gewisseld. Toen dit plan werd uitgevoerd kwam ook Jasper naar de kant met de mededeling dat hij misselijk was. Mees viel voor hem in, wat direct voor veel reboundoverwicht zorgde aan de kant van Swift. Swift kon veel herhalen en dat liep lekker. Met 10-8 gingen we rusten.

De voorspelling die Anniek in de rust deed – het is een kwestie van tijd dat we gelijk komen – kwam direct na rust uit, door een doelpunt van haarzelf en van Hessel. Het ging gelijk op tot 14-14, waarbij Swift met Kimberley en Floor steeds op 1 doelpunt voorsprong kwam, maar niet los wist te komen. Helaas wist Trigon toch weer een gaatje van 3 te slaan: 17-14. Met Hessel haakte Swift nog aan tot 17-15, en Swift kwam weer gelijk: 17-17. Het werd nog 18-18, met nog 5 minuten te spelen. Met nog 3 minuten scoorde Trigon de 19-18. Trigon kon door het inbrengen van een sterke rebounder tegen Mees en Hessel nog een aantal lange aanvallen draaien. Swift slaagde er niet meer in om te scoren. Jasper kwam nog in de ploeg voor een ultieme poging, en wat was hij dichtbij in de slotseconden. Helaas ging zijn schot net aan mis en bleven de punten in Leiden.

De meegereisde reserves van 2 trokken een sprintje naar de auto om naar Utrecht te reizen, want daar wachtte de wedstrijd tegen hekkensluiter HKC 3. De aanloop naar deze wedstrijd was wat rommelig, met veel blessures. Gelukkig wisten genoeg spelers op tijd fit genoeg te zijn. Alleen Sam moet een afspraak met de orthopeed afwachten. Martine startte voor de afwezige Marjolein. Met een sterk verdedigend spel maakte Swift al snel duidelijk dat er niets te halen zou zijn. De doelpunten vielen niet bij bosjes, maar doordat we het goed dicht hielden, hadden we de rust om in de aanval goed te zoeken naar onze kansen. met 3 – 9 gingen we rusten. Er was niet veel om ons zorgen over te maken, maar we wilden er wel graag meer scoren. De verwachting was dat dit makkelijker zou worden, omdat HKC de druk die ze gaven niet vol zouden houden, maar dit bleek in de tweede helft moeilijker dan verwacht. In één vak bleef een heer veel onder de korf hangen, waar we niet zo goed mee omgingen, waardoor onze aanvallen kort gehouden werden. En in onze verdediging kwamen uiteindelijk toch wat kleine gaatjes. HKC begon mee te scoren, maar gelukkig hadden we altijd een antwoord. Van 4-12 werd het 5-13, 6-14 en 7-15. De voorsprong kwam geen moment in gevaar, maar toch was het jammer dat HKC nog 2 keer scoorde. De eindstand: 9-15.