Afgelopen zaterdag speelde Swift 1 haar laatste wedstrijd van 2019. Op bezoek was Ondo dat als enige ploeg in deze 1^e klasse nog ongeslagen was. En dus werd het nu al een wedstrijd van erop of eronder. Voorlopig afhaken voor de topposities of aanhaken en meedoen voor de eerste plek. En ook een indicatie of Swift 1 zo langzaamaan gewend is geraakt aan het spelen met de schotklok dat toch een heel ander spelletje vergt dan wat de meesten tot nu tot gewend waren. Dat laatste lijkt wel aardig in control. Al zal er toch af en toe met nog meer vernuft gespeeld moeten worden. Om trucs uit te halen als een van de korf wegspringende bal met de rug naar de korf oppakken en dan in de sprong naar de korf draaien en schieten is leuk bij 10 punten voorsprong en nog een paar minuten te spelen maar  om dat te doen in de eerste helft in een wedstrijd die op het scherpst van de snede wordt gespeeld en waarin elk doelpunt het  verschil kan makenis niet verstandig. Je hebt weer 25 seconden voordat het volgende schot gelost moet zijn, dus dan is het veel slimmer om die bal gewoon te pakken en even in de ploeg te houden totdat het weer goed staat en er een goede aanval opgezet kan worden. Maar goed, dit zijn mooie leermomentjes die er makkelijk uitgehaald kunnen worden.

Voor de rest was het een prima wedstrijd, waarbij zeer gevarieerd werd aangevallen en er over veel schijven gescoord kon worden. Het begin was volledig voor Ondo dat snel naar 2-5 uitliep. Daarna kwamen de onzen er wat beter in en werd de stand gelijk getrokken tot 5-5. Ondo bleef echter het grootste deel van de eerste helft aan de positieve kant van de score, maar zag ons eerste telkens weer aanhaken. Dat duurde tot 10-12 waarna twee vrije ballen van Silvana ons weer op gelijke hoogte brachten. De eerste legde ze af op Nicole, de tweede schoot ze zelf raak. Wie kon op dat moment bevroeden dat dit het laatste doelpunt van Silvana voor hele lange tijd zou zijn. Enkele ogenblikken later sloeg bij haar het noodlot toe toen ze bij een onschuldige beweging ineens kermend op de grond lag. Een zware knieblessure bleek het gevolg. Dinsdags zou een MRI uitwijzen dat de binnenband van haar rechterknie was gescheurd en, nog erger, de kruisband volledig afgescheurd. Kortom einde korfbalseizoen, een operatie in het verschiet en daarna 9 maanden revalideren. U begrijpt dat na het gebeuren mijn aandacht niet echt meer bij de wedstrijd is geweest. Wel kan ik u nog vertellen dat de rust aanbrak met een 16-15 voorsprong voor Swift.

De tweede helft heb ik nog meegemaakt tot 21-18, daarna ben ik weggegaan om Silvana voor nader onderzoek weg te brengen. Gelukkig hebben we tegenwoordig nog zoiets als WhatsApp. En dus werden we onderweg door dochter 2, Kimberley, rechtstreeks op de hoogte gehouden van de ontwikkelingen in de Oostenburghal. En daaruit bleek dat beide ploegen elkaar geen duimbreed toe wensten te geven. De wedstrijd bleef tot aan het einde gelijk op gaan. Van 21-21 nam Ondo steeds een goaltje voorsprong en maakte Swift dan weer gelijk. Dat duurde tot 24-24 toen kwam het vreugdevolle bericht vanuit de hal dat Swift de zaken om had gedraaid. De voorsprong werd ook gelijk twee doelpunten. En dat verschil bleef zo. Maar toch werd het op het einde nog heel erg spannend, tenminste bij ons in de auto. Het  werd namelijk  28-27 en met nog een halve minuut te gaan en de bal in het bezit van Ondo kan het zo maar nog fout gaan. Groot was dan ook de opluchting toen het laatste berichtje over de wedstrijd op het schermpje van Silvana haar mobieltje verscheen. Jelle heeft de bal en het is afgelopen. Poehee, lekker hoor. Swift 1 doet gewoon ook in de zaal volop mee voor de bovenste plaats. Dit gaat een heel spannende competitie worden aangezien er zeker 6 ploegen zijn die niets voor elkaar onder doen. Volgend jaar krijgen we Tilburg en daarnaast de op papier wat mindere ploegen en daarna zien we wel waar we staan.

Ik wil nu in ieder geval iedereen prettige feestdagen toewensen en hoop een ieder volgend jaar weer in  volle gezondheid terug te zien.

Tot volgend jaar, Adri