Na de teleurstellende nederlaag in de seizoensouverture tegen ALO was de doelstelling duidelijk: er moest en zou gewonnen worden in de tweede speelronde. Dat moest gebeuren tegen de sympathieke studenten van Paal Centraal, die werden aangemoedigd door schorre mede-studenten, die vroeg begonnen waren aan de zaterdagse borrel. Aan de andere kant van het veld, gelegen op vijf minuten lopen van elke andere faciliteit, was echter een indrukwekkende reservebank te vinden met haast een voltallig Swift 2 en Remco. Zij zorgden voor de sfeer in de knusse dug-out, die vooraf nog had gefungeerd als schuilplek toen een verwachtte stortbui zijn intrede deed. Tot zover de ambiance.

Dat er deze week gehamerd was op de verdedigende taken werd al snel duidelijk. Er werd straf voorverdedigd en als er al schoten kwamen ‘uit de ruimte’, dan werden die vaak gevangen door een Swift-speler. Het lukte Paal Centraal dan ook maar sporadisch om goede aanvallen af te leveren. Ook bij Swift vielen de doelpunten niet als rijpe appelen, maar door goals rondom de korf van onder andere Hans en Anna werd een ruststand bereikt die op tevredenheid kon rekenen van de coaches: 5-8.

Een offensiefje van onze Delftse tegenstanders viel te verwachten, maar Swift kwam een stuk beter uit de kleedkamer. Hoewel, kleedkamer.. spreekwoordelijk dan. Omdat we de aanvang van de tweede helft nauwelijks zouden halen als we terug zouden gaan naar de kantine, werd er besloten om in een nabijgelegen hockeydoel neer te strijken. De mandarijnen smaakten er echter niet minder om. Sterker nog, ze gaven ons kracht om Paal Centraal bij de kladden te grijpen. En hoewel het steeds spannend bleef, begon er een overwicht te ontstaan in Amsterdams voordeel. In tegenstelling tot vorige week lukte het ons gevaar te creëren over vele schijven. Zo dreef Nicole (zij verving Maite die thuis bleef met griep) haar tegenstanders tot wanhoop met snelle acties naar binnen en omdraaiballen, bleef Anna doorgaan met scoren en pikten ook Nienke en de voor Hans ingevallen Marcus hun doelpuntje mee. Ook Errol was in scorend opzicht zeer aanwezig. Toen hij zijn tegenstander voor de zoveelste keer in de luren legde met een passeerbeweging, kon het met stropdas gewapende Paal Centraal publiek het niet laten een welgemeend ‘zoeken!’ te roepen naar hun eigen verdediger. Een mooier compliment kun je niet krijgen. De wedstrijd eindigde in 9-19 en dat geeft het nodige vertrouwen voor volgende week, als OKV op bezoek komt.