Deze keer kregen we bezoek van een soort Angstgegner zoals ze in Duitsland een ploeg noemen waartegen je eigenlijk zelden of nooit een positief resultaat weet te behalen. Afgelopen jaren hebben we menig robbertje met Refleks uit mogen vechten en dat leidde steevast tot ruime nederlagen. En dus toog ik afgelopen zaterdag met weinig hoop op een gunstig resultaat richting Oostenburghal. Extra vroeg deze keer omdat eerst Swift 2 een belangrijk potje op het programma had staan. Als koploper moest er gewonnen worden om de kansen op de al jaren felbegeerde titel in eigen hand te houden. Voorafgaand aan deze wedstrijd was daar de enorme meevaller dat nummer 2 op de ranglijst een enorme dreun had gekregen en dik verloren had. Zelf stelde Swift 2 ons ook niet teleur en werd nummer 3 ruim verslagen waardoor ineens het kampioenschap voor het grijpen ligt. As. zaterdag kan dan ook de kroon op het werk gezet worden als er gewonnen wordt van Tweemaal Zes. Dus komt dat zien, komt dat zien. Deze ploeg verdient het om onder toeziend oog van een flinke supportersschare te gaan strijden voor het allerhoogste.

Maar nu terug naar afgelopen zaterdag en de strijd tussen Swift 1 en Refleks 1. Nu hadden wij de mazzel dat pal voor aanvang van onze wedstrijd bekend werd dat Velocitas in onze poule had gewonnen en daardoor onbereikbaar was geworden waardoor Refleks eigenlijk niets meer had om voor te strijden. Stiekem hoop je dan dat zij de wedstrijd een beetje zouden laten lopen maar dan kwamen we toch wel heel erg bedrogen uit. Want vanaf seconde één ging Refleks vol voor de overwinning en moest Swift 1 direct alle zeilen bijzetten om in het spoor van Refleks te kunnen blijven. En zeker in de eerste fase van deze wedstrijd hadden we het vreselijk lastig. Refleks schoot vanuit alle hoeken raak en wij konden maar moeilijk volgen en zo stond er al snel een 2-6 achterstand op het scorebord met doelpunten van Tom en Jasper namens Swift. Vanaf dat moment kregen wij iets meer vat op de aanvallen van de ploeg uit Rijswijk en konden we aan de inhaalrace beginnen. Waarbij met name een belangrijke rol was weggelegd voor Jasper die deze eerste helft behoorlijk on fire was en met verre afstandschoten zeer trefzeker was. Vijf keer was het die eerste helft raak en daarmee nam hij de ploeg op sleeptouw en omdat Hessel, Floor en Silvana in het andere vak ook mee gingen scoren zagen we een paar minuten voor rust een 10-10 stand op het scorebord staan. En dus was het verdomde jammer dat Refleks er toch nog 2 in wist te prikken waarvan met name de laatste een ware toverbal was. Vanaf het uiterste hoekje van middenlijn en zijlijn werd er snel en bijna zonder te kijken richting korf geschoten, een bal die er zomaar plompverloren in plofte en zo stonden we bij de rust toch met 2 punten achter.

De tweede helft was iets minder doelpuntrijk. Maar ondanks alle verwoede pogingen bleven we telkens achter de feiten aan lopen. Tom, Floor en Mees zorgden er wel voor dat we gelijke tred met Refleks bleven houden maar steeds weer was er na onze gelijkmaker ook weer een snelle achterstand. Het werd 13-15 waarna Kimberley de voor mij mooiste van de dag maakte. En dat betrof dan niet eens het doelpunt zelf maar vooral het uitgekiende balletje van Anniek waarmee ze onder druk van 2 dames Kimberley op 2 meter van de korf vrij wist te spelen. Maar nadat Refleks hierna weer 2 twee keer scoorde en op 14-17 wist te komen leek de strijd gestreden. Maar waar in het verleden de koppies gingen hangen en we dan alsnog naar een ruime nederlaag gespeeld werden is ons eerste dit jaar uit een ander hout gesneden. En dus werden de ruggen nogmaals gerecht. Er werd diverse keren slim gewisseld waardoor oa. Jesse weer minuten ging maken en dat meteen omzette in enkele sterke verdedigende rebounds. Ook werd Anniek naar het andere vak gedirigeerd om daar samen met Silvana voor nog meer aanvalskracht van de dames te zorgen en dat loonde zich aangezien Anniek de 15-17 door de korf schoot. Jasper deed ons aller harten weer sneller kloppen door opnieuw van ver ons nog iets dichter bij Refleks te schieten 16-17.  Refleks deed ons echter niets cadeau en knalde ons weer naar twee doelpunten achterstand. En dus konden we weer opnieuw beginnen. Ondertussen liep de tijd maar door in ons nadeel en leek de punten langzaam in das blaue hinein te verdwijnen. Maar al snel na de vakwissel werd er een overtreding begaan en mocht Silvana op de stip gaan staan. Stress bij Silvana (ze miste de laatste tijd nog wel eens een stippie) maar tijdens de time out voorafgaand aan deze strafworp kreeg ze van coach Otto en van meerdere teamgenootjes te horen dat dat nergens voor nodig was omdat ze deze strafworp gewoon er in ging gooien. Of dat geholpen heeft weet ik niet en zullen we ook nooit weten maar na het fluitsignaal ging de bal feilloos door het mandje en was er weer maar nog één doelpunt verschil. Echter waren er nog maar 3 minuten te spelen dus steeg de spanning ten top. Gelukkig veroverde de verdediging al weer vrij snel de bal en mocht onze aanval het weer gaan proberen. En met nog anderhalve minuut te spelen was daar ineens vanaf de zijlijn de gelijkmaker. Talloze schoten had ze gedurende de wedstrijd al op de rand van de korf zien eindigen maar eindelijk viel de bal wel een keer goed en scoorde Silvana de 18-18. Daarna was het nog wel even nagel bijten want Refleks deed er nog één keer alles aan om toch de overwinning in de wacht te slepen, hield die laatste anderhalve minuut de bal in hun aanval, schoot nog vier keer waarvan eentje in en uit de korf ging, maar toen uiteindelijk ook de laatste seconde weg was getikt en de toeter voor het eindsignaal ging konden de armen de lucht in en was er een zwaar bevochten en daardoor ook zeer verdiend punt binnen gesleept. Een uiterst belangrijk punt want hierdoor wisten we Roda op twee punten achter ons te houden terwijl ook Atlantis op 2 punten werd gezet. En dat betekent dat as. zaterdag het karwei afgemaakt kan worden. Dan komt Roda bij ons op bezoek. Om definitief veilig te komen hebben wij dan aan een gelijkspel genoeg, maar ik zal er geen moment om rouwen als er vanaf de eerste minuten een punt of 5, 6 voorsprong op het scorebord zal staan gedurende de hele wedstrijd. Al vrees ik dat Roda daar absoluut nog een stokje voor zal willen steken, want voor hen is het zo een beetje de laatste kans om het vege lijf nog te redden. Dus roep ik bij deze iedereen met een Swift-hart op om zaterdag naar de Oostenburg hal te komen. Er zijn genoeg wedstrijden te bekijken. Bijna alle senioren komen achter elkaar in het strijdperk voorafgegaan door de A1 en de E2. Ik zou zeggen, blijf eens lekker na je wedstrijd een paar uurtjes in de hal om te kijken hoe de ploegen het er vanaf gaan brengen. En wil je toch pas later komen, om 18.15 uur hebben we eerst de kampioenswedstrijd van Swift 2 en daarna de kraker tegen Roda waarbij Swift 1 zich weer een jaar van het 1e klasseschap kan verzekeren.

SWIFT-leden; Swift 1 en Swift 2 rekenen op jullie. Dus laat ze niet in de steek maar kom hun naar de overwinning supporteren.

Adri