De derde wedstrijd in het vierluik om ons veilig te spelen en ons weer een jaar te verzekeren van het korfballen in de eerste klasse. En misschien ook wel de belangrijkste van die vier wedstrijden aangezien onze directe concurrent Roda uit Westzaan op bezoek kwam. Twee punten achterstand op ons en waarschijnlijk hun laatste kans om degradatie af te wenden. In Westzaan was het een redelijk onbedreigde overwinning geworden voor Swift dus voorzichtig optimistisch trokken we afgelopen zaterdag richting sporthal Oostenburg. Aldaar gearriveerd bleek de hal lekker vol te zijn gelopen wat natuurlijk mede werd veroorzaakt door de kampioenswedstrijd van Swift 2 dat na een moeizaam begin uiteindelijk dik verdiend de punten in eigen huis hield en daarmee het kampioenschap en eindelijk de zo zeer gewenste promotie naar de reserve eerste klas in de wacht wist te slepen. Daarmee feliciteren we de ploeg en coaches Marianne en Errol natuurlijk van harte en het zorgde gelijk dat Swift 1 met een goed gevoel aan de wedstrijd tegen Roda ging beginnen.
En wat voor een wedstrijd werd dat wel niet. Het werd uiteindelijk zowel letterlijk als figuurlijk een waar korfbalgevecht met een bizar scoreverloop. Na de inleidende schermutselingen die bij 2-2 werden afgesloten (met Jasper twee keer als onze goalgetter) liet ons eerste zien dat er voor Roda niet zo veel te halen leek. En net als in uitwedstrijd waren het onze dames die het voortouw namen bij het veroveren van de 7-3 voorsprong. Anniek (2x) en Silvana deden dat met mooie afstandschoten, Kimberley van dichtbij na goed afvangwerk van Mees. Tussendoor was, ik zou bijna zeggen uiteraard, ook Jasper nog een keer succesvol. We liepen verder uit naar 9-4 via rake afstandschoten van Hessel en opnieuw Jasper en zo leek er geen vuiltje aan de lucht. En dat was er ook eigenlijk niet. Swift was duidelijk de betere ploeg en zou alleen maar verder uit moeten lopen was de verwachting. Alleen was Roda het daar niet mee eens. Luidkeels bijgestaan door de reservebank en door beide coaches gooide Roda alles in de strijd. Alles wat geoorloofd en niet geoorloofd was werd gebruikt om het gat met Swift te dichten. En in plaats van rustig te blijven en gewoon te blijven korfballen raakten bij ons enkele spelers langzaam helemaal van het padje omdat de scheidsrechter, die oren en ogen te kort kwam voor alles wat er gebeurde, niet altijd floot voor alle overtredinkjes die tegen hen gemaakt werden. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het andersom precies zo gebeurde, maar op deze manier kreeg Roda precies wat het wilde. Een paar van ons vergaten te korfballen, begonnen hun eigen oorlogje uit te vechten en daarmee ging het eigenlijk faliekant fout. Zes keer achter elkaar scoorde Roda en ineens stonden we met 9-10 achter en het is dat Silvana in de laatste minuten nog een doorloopbal benutte anders hadden we met een totaal onnodige achterstand de rust in gegaan. Een rust, die hopelijk net op tijd aanbrak en waarin onze coaches Otto en Marianne de boel hopelijk weer een beetje tot bedaren wisten te brengen.
Maar daar bleek in het begin van de tweede helft helemaal niets van. Het gevecht ging vrolijk verder en Roda profiteerde optimaal. Het werd na de 10-11 nog wel 11-11 door een onmogelijke onderhandse bal van Kimberley die wegvallend van de korf vandaan de bal toch nog onderhands onder haar dame door richting en zelfs in de korf wist te deponeren. Maar doordat de irritatie aan onze kant maar bleef toenemen kon Roda zelfs uitlopen naar een 11-14 voorsprong. En dus werd er ingegrepen. Coach Otto paste verschillende wissels toe bij de heren. Gelukkig had Hessel zijn hoofd wel koel gehouden want toen hij bijna onder de korf staand een klein kansje kreeg bracht hij de opmars van Roda weer even tot stilstand. En toen Silvana direct daarna van afstand 13-14 scoorde was iedereen weer bij de les. Men begreep dat er alleen gewonnen kon worden als we weer normaal het eigen spel zouden gaan spelen. Onze mannen herpakten zich precies op tijd, concentreerden zich weer op hun taak waarna onze dames opnieuw lieten zien van doorslaggevende betekenis te kunnen zijn. Floor schoot van afstand de gelijkmaker door de korf en Anniek mocht ons daarna vanaf de strafworpstip weer op voorsprong brengen. Anniek liet zien inmiddels een zekerheidje te zijn geworden vanaf die stip want rustig schoot zij raak. Hessel vergrootte van achter de korf de voorsprong naar 16-14 waarna Floor nog een keer een duit in het zakje deed en met een lekker schotje scoorde zij 17-14. Roda bleef echter nog wel in het spoor met 17-15, maar nu was het Jasper met één van zijn befaamde afstandpoeiers die het verschil terug op drie bracht. Nog wilde Roda niet opgeven en dus werd het 18-16. Met nog drie minuten op de klok was het dus zaak rustig te blijven en de wedstrijd met lange aanvallen uit te spelen. Roda had al een tijdje zijn toevlucht genomen tot elke aanval zo snel mogelijk te schieten en daarom moesten we zien te voorkomen dat zij de bal nog veel in de aanval zouden krijgen. Dat lukte dan ook redelijk en met de paar gehaaste pogingen die Roda nog kon ondernemen wisten onze rebounders wel raad. En toen Silvana in de voorlaatste minuut ook nog eens onreglementair werd gestuit kon zij de wedstrijd vanaf de stip definitief op slot gooien. En zo geschiedde. Ook deze stip ging geruisloos door de korf. En dus kon in het veld al feest gevierd gaan worden. Het was gelukt. In een zenuwslopende wedstrijd waren die twee broodnodige punten in de wacht gesleept. En zoals ik in het begin al zei met een bizar scoreverloop, want van 9-4 voor naar 11-14 achter en dan weer naar 19-16 voor zie je toch niet elke dag gebeuren. Maar ach wat dondert dat. Volgend jaar vinden we de naam Swift opnieuw terug bij de eerste klassers. Een puike prestatie in een ongemeen spannende competitie. Want over bizar gesproken, nadat het eerste klasseschap in deze wedstrijd langere tijd onzeker leek te worden, vonden we ons nadat alle uitslagen van deze week bekend waren onverwacht terug op een derde plaats in de ranglijst. Zo dicht zitten de nummers drie tot en met zeven dus bij elkaar in deze poule. Nu nog één wedstrijdje volgende week. Een wedstrijd die lekker ontspannen gespeeld kan worden. En daarna kunnen we ons richten op de tweede helft van de veldcompetitie. Daar hebben we ook nog even iets recht te zetten. Maar eerst nog naar Atlantis. Succes volgende week,
Adri