‘Wat hebben jullie gegeten?’ was de vraag van één van de dames van Refleks tijdens de eerste helft afgelopen zondag. Een terechte vraag, want zoals Refleks zelf in hun verslag schreef: ‘Swift leek niet te kunnen missen.’
Koploper Refleks had nog een paar puntjes nodig voor een kampioenschap, en winnen was voor hen wel zo lekker geweest om niet meer de hete adem van Ados en Juliana te voelen. Swift kon zich op eigen terrein veilig spelen. Hoewel de vorige wedstrijd verloren werd en de regen toen met bakken uit de hemel viel, wisten we dat het niet onmogelijk moest zijn om van Refleks te winnen. En handhaving met nog twee wedstrijden te spelen, is wel zo prettig.
Swift begon scherp aan de wedstrijd en bouwde al snel een voorsprong op. Refleks is een sterke ploeg en als we zouden verzwakken, zouden ze daar zeker van profiteren. Dat deden we dus niet en we scoorden goed door. Er viel erg veel in. De voorsprong stond op enig moment zelfs op 6: 14-8. We gingen rusten met 16-11.
Refleks zou het nog gaan proberen, wisten we. Ze hebben kwaliteit genoeg om 5 doelpunten in te lopen. En aan het begin van de tweede helft dreigde het daarop uit te lopen. Onder de begeleiding van een fikse regenbui, kwam Refleks op één doelpunt achterstand. Op dat moment hervatten we de grip op de wedstrijd en begonnen weer te scoren. Het was nog even spannend, maar Refleks leek het te hebben opgegeven. De doelpunten bleven vrolijk vallen, over alle schijven. Mooi om te zien. Franka speelde een beregoede pot tegen haar oude club, Stefan heeft nog nooit zo vaak in het voorveld gestaan, maar leek dat niet onwennig te vinden. Maite domineerde ondanks een flinke hooikoortsaanval onder de paal. Nicole was niet te houden op schot én doorbraak, en ook Jasper wist goed de korf te vinden, met als kers op de taart de nummer 30: een jump-shot zoals alleen hij dat kan (sorry Marcus).
Volgende week reizen we af naar Dordrecht (Movado), om thuis het seizoen af te sluiten tegen ALO.