Swift 1, Herbstmeister!!!! Klinkt dat niet als een Duncan tijdens het Eurovisie Songfestival, een Hazes in de Arena, een Meeuwis in het Philipsstadion of een Madonna in de Kuip (O nee, die laatste kan niet zingen). Nou ja, Herbstmeister, het klinkt in ieder geval geweldig. En dat realiseerde ons eerste afgelopen zaterdag op zeer overtuigende wijze thuis tegen Viko, wier rol na deze nederlaag wel uitgespeeld lijkt. En zo rekende Swift 1 in een prima wedstrijd hoogstpersoonlijk af met een mogelijke concurrent. En dat terwijl we de wedstrijd zonder Tom en Jasper moesten beginnen aangezien zij de week er voor niet topfit bleken te zijn. Maar daar viel in de wedstrijd niets van te merken, want hun vervangers Hicham en Mees vulden de opengevallen plekken meesterlijk in. Altijd lekker te weten dat er mensen achter het team staan die zonder problemen ingezet kunnen worden. In de heenwedstrijd die we daar met 20-24 wonnen was het toen ook een wedstrijd in de wedstrijd tussen de topscorers van beide ploegen, Jelle aan onze kant en Marcel Heijne van Viko. Beide heren mochten nu in een man tegen man gevecht uitwijzen wie de sterkste zou zijn omdat beide coaches hun opstellingen zo hadden gemaakt dat zij tegenover elkaar kwamen te staan. Verdedigend hadden de mannen allebei de zaakjes goed op orde en zodoende waren ze scorend een stuk minder dominant maar dat kon Viko een stuk slechter opvangen dan Swift 1, dat bijna iedereen wel 1 of meer goals zag scoren.
Het spits werd daarbij afgebeten door Jelle al snel gevolgd door Anniek en Silvana. Daarna bleef Viko steeds weer aanhaken waardoor Swift 1 niet echt afstand kon nemen. Het werd 3-2, Jelle scoorde 4-2. Na 4-3 werd het door Rick en Nienke 6-3 maar heel snel was het al weer 6-5. Rick bracht ons weer op twee verschil, Viko scoorde 7-6 waarna Jelle en Hicham het verschil van drie herstelde. De laatste paar minuten waren tenslotte helemaal voor Viko dat ineens even de geest kreeg en in deze periode het evenwicht volledig herstelde Hicham zette ons nog wel een keer op voorsprong maar het laatste woord was aan Viko dat voor een 10-10 ruststand tekende. Achteraf bleken dit de enige minuten waarin ons eerste even geen antwoord had op het spel van de tegenstander, want wat het eerste ons de tweede helft voorschotelde was van een zeer hoog niveau en bleek Viko uiteindelijk veel te machtig. De eerste paar minuten kwam dat in de score nog niet tot uiting. Nienke zette ons weer op voorsprong, waarna Mees zijn debuut in Swift 1 opluisterde met de belangrijke 12-10, Rick maakte de 13-11 waarna Nienke de aanzet gaf tot de definitieve genadeslag met de 14-12. Hierna ging het snel. Silvana, Rick, Jelle en Jasper deden ons echt weglopen bij Viko dat nog heel even tegenspartelde en de achterstand terugbracht naar 18-14. Maar ons eerste was niet meer te stoppen en denderde door naar 21-14 via doelpunten van Jelle, Anniek en Silvana. Als laatste mocht Viko de eindstand op 21-15 bepalen, maar dat mocht de pret niet meer drukken. De lachende gezichten bij coach Martin en zijn team na het laatste fluitsignaal zeiden wat dat betreft genoeg. Het applaus van het publiek langs de kant trouwens ook.
En zoals elk verslag volgt dan na alle veren in de kont de kritiek. Er zijn namelijk altijd wel dingen waarover we kunnen zeuren en zeiken. Maar ik heb deze wedstrijd dusdanig zitten genieten dat me eigenlijk nauwelijks puntjes zijn opgevallen die hier genoemd moeten worden. Of die ik hier nu niet wil noemen want dat zou de mooie prestatie geen eer aan doen deze keer. En anders neemt coach Martin deze taak wel een keer over. Dat durf ik hem wel toe te vertrouwen. Overigens werd de vreugde na de wedstrijd nog wat verhoogd nadat de overige uitslagen binnen kwamen sijpelen. Alleen Synergo behaalde ook de volle winst, maar Rust Roest (gelijkspel) en Rigtersbeek (nederlaag) verspeelden punten tegen zwakkere broeders, waardoor we de zaal in gaan als koploper met twee punten voorsprong op Synergo en op Rust Roest en dan kunnen we er toch niet meer omheen dat we als promovendus toch maar mooi een van de grote favorieten voor de titel zijn geworden. Wat dat betreft mag het van mij alvast april zijn. Gaat de zon tenminste ook weer schijnen.
Tot in de zaal, Adri