Na de winst op Alo vorige week staat Swift 1 er goed voor. Een koppositie met vier punten los van Haarlem en drie van Alo. Spirit verloor opnieuw een punt in de derby tegen Revival. Een fijn uitgangspunt op zondag de wedstrijd tegen nummer 3 te beginnen: Haarlem.

Van Haarlem weten we dat ze niet veel tegendoelpunten krijgen dit seizoen, dat Alo zeer nipt van ze won en dat we het niet altijd makkelijk tegen ze hebben. Tijdens de voorbespreking namen we dit en de goede en zwakke punten van de ploeg, die we inmiddels al aardig goed kennen, door. Hoewel we Tom moesten missen door een plagende knieblessure (Hicham verving hem), hadden we veel vertrouwen in wederom een winstpartij.

Van dat vertrouwen was weinig te zien in de eerste helft van de wedstrijd. Allerlei factoren zijn te noemen; harde wind over een open veld, een groot veld, een onderliggend virusje bij een paar spelers, de missende strijdlust van Tom… Hoewel de wedstrijd vrij sterk begon met Errol die ervoor zorgde dat de aanvallen van Haarlem niet langer dan één schot duurden, was het over het algemeen gewoon veel te slap.

Door een sterke focus op de wind werd er te weinig bewogen, Haarlem dwong ons om statisch te spelen en er was een groot gebrek aan scherpte. Het Swift publiek (wat fijn dat jullie er waren) zal vast beamen dat het van de kant van Swift niet om aan te gluren was. Het initiatief lag de hele eerste helft bij Haarlem. Waar het tot 4-4 nog gelijk op ging zag Swift de achterstand oplopen naar 2 en zelfs 3 punten. De ruststand werd 10-7. Dat was niet helemaal de bedoeling.

Martin onderschreef dit in de rust en gaf ons de taak Haarlem niet meer dan 4 keer te laten scoren in de tweede helft. Dat was over het algemeen het aantal doelpunten dat Haarlem maximaal haalt in een wedstrijd. Ook gaf hij ons mee dat hij ons nog wel 16 keer zou willen zien scoren, want het kwaliteitsverschil was ondanks de stand nog steeds groot.

De tweede helft kon Swift lekker met de wind mee aanvallen, wat ons de gelegenheid gaf om vrijer te spelen. Tom bood zelf maar aan om te gaan warmlopen, zijn knie kon wel even wachten. Toen hij binnen de lijnen kwam, was de energie meteen voelbaar. Jelle profiteerde vrijwel direct: 10-8.

Hoewel het spel beter werd en we de wedstrijd voelden kantelen, lukte het nog niet om écht door te drukken. Haarlem bleef maar in de wedstrijd en Swift bleef maar met die achterstand zitten. Met 12-11 viel Elske in voor Nicole. Met haar in de ploeg kon wat meer afgewisseld worden rond de korf. Maar weer wist eerst Haarlem weer een doelpunt te maken: 13-11.

Met nog een minuut of 10 te spelen stond Swift echt op en via Jelle werd de stand 13-13. Ineens zag het er kinderlijk eenvoudig uit allemaal. Swift kwam er lekker in. Net op tijd. Nog ongeveer 8 minuten. En daar was Rick met een schot die bijna horizontaal was, maar wat maakt het uit, het was 13-14. Nog maar een keer zo neerzetten dan. Kan hij het nog een keer? Ja hoor! De 13-15. Haarlem leek niet meer te weten hoe ze de druk erop konden houden.

Het andere vak ging weer lekker door. Daar was Anniek met haar eerste en o zo belangrijke doelpunt, 13-16. Haarlem probeerde het nog en kwam op 14-16. Nog 4 minuten. Rustig uitspelen. Lange aanvallen. Met nog 40 seconden te spelen vroeg Martin een time out aan en complimenteerde ons met onze veerkracht en ons doorzettingsvermogen. De scheids verzon er nog 2,5 minuut bij en ons geduld werd op de proef gesteld. Rick maakt voor het oog de stand nog iets draaglijker: 14-17. En daar was het verlossende eindsignaal.

Het was even werken, maar Swift heeft de punten mee naar Amsterdam genomen. Wij vinden dat terecht, vooral op basis van de tweede helft. En dan in het voorjaar, hopelijk met een wat minder spannende wedstrijd, maar laten zien dat dat geen vergissing was.

Volgende week spelen we weer eens thuis, tegen HKC uit Hengelo. Om 14.30 uur. Komt allen!