,,Dit is de zuurste nederlaag die ik ooit meemaakte’’, stotterde Jelle met een gezicht vol ongeloof na afloop van het duel tegen Movado. Hij had het gevoel van de Swift-selectie niet duidelijker onder woorden kunnen brengen; de 19-19 remise voelde als een verlies.

Met nog vijf minuten op de klok had Jelle zijn ploeg nog met een indrukwekkend ‘jumpshot’ op drie doelpunten voorsprong gezet. ,,Ik vierde de overwinning op dat moment al, in ieder geval voor een paar seconden ’’, besefte de spits. ,,Natuurlijk mag dat eigenlijk niet. Maar hoe konden we die voorsprong nog uit handen geven?’’

Naarmate het einde van de wedstrijd naderde leken de Amsterdammers steeds gespannener te worden. Tot drie keer toe leidde een pass- of zelfs vangfout balverlies in. Movado maakte gretig gebruik van de extra aanvalstijd. Met opportunistisch spel wist het op gelijke hoogte te komen. In de ‘dying seconds’ miste zowel Movado als Swift nog een grote kans om de wedstrijd alsnog naar zich toe te trekken.

Na het eindsignaal van scheidsrechter Van Joolingen overheerste verslagenheid bij de ploeg uit Amsterdam. Het contrast kon haast niet groter: aan de kant van Movado werd het gelijkspel gevierd als een overwinning. Daar keek niemand in de sporthal raar van op. Swift toonde zich – op de laatste vijf minuten van de wedstrijd na – de sterkere ploeg. Movado kon alleen maar in het spoor blijven door verdedigende ‘foutjes’ van de Amsterdammers. ,,Wanneer we die fouten eruit halen, hoeven we het helemaal niet zo spannend te maken’’, analyseerde een douchende Errol. ,,We laten het op de details te vaak afweten, geven cadeautjes weg. Natuurlijk moet het in de slotfase beter, maar ik vind dat we het al eerder in de wedstrijd hebben laten liggen.’’

Tijd

Met de komst van trainer Martin van Eick is de Swift-selectie een nieuwe weg ingeslagen. Zo verdedigen de Amsterdammers niet meer individueel (de beste verdediger tegen de beste aanvaller), maar als viertal om zo de speerpunten van de tegenstander uit te schakelen. Maar ook aanvallend krijgen de spelers meer opdrachten mee om beter gebruik te maken van de zwakke plekken van een tegenstander.

Ik kan verklappen: korfballen en nadenken; dat is even wennen.

Waar voorheen vooral de focus op eigen kunnen lag, moeten we onze aandacht nu verdelen over de tegenstander, medespelers, kansen, valkuilen, communicatie naar elkaar toe en oplossingen voor ontstane situaties. Dat vergt de nodige vlieguren, ‘foutjes’ liggen al snel op de loer.

Nu is het zaak dat we de uitbreiding in ons takenpakket gaan gebruiken om nog meer in onze kracht te korfballen. We moeten niet vergeten waar we goed in zijn, en ook de focus leggen op onze eigen kracht.

Ik ben van mening dat het tijd nodig heeft voor we de vruchten kunnen plukken van deze nieuwe aanpak. Vooruitgang gaat nu eenmaal niet over één nacht ijs. Maar als we allemaal honderd procent geven weet ik zeker dat we aan het einde van het seizoen mee kunnen met het niveau van de eerste klasse.

Tom