Zaterdagavond primetime in Oostenburg: geen Wie is de Mol, maar Swift 2 – Fiks 3 ‘de return’. Swift 2, die – ondanks steeds beter korfbal- de afgelopen wedstrijden steeds net niet in staat bleek om de winst naar zich toe te trekken tegen de ploeg die op dat moment gedeelde koploper was met Die Haghe.
De eerste wedstrijd dit zaalseizoen tegen Fiks was behoorlijk teleurstellend, en de nederlaag stond nog steevast in ons geheugen gegrift. En natuurlijk hadden we ook de videobeelden nog… Gebaseerd hierop trainden we de afgelopen week op wat onze Achilleshiel bleek in de uitwedstrijd tegen Fiks: het voorverdedigen. Want we beseften ons dat we wel zeker een kans maakten, als we alle acties naar binnen (en de stippen die daarop volgden) er maar met z’n allen uit zouden kunnen halen.
Na een symbolische toespraak van Pelle, waarin hij het proces van Swift 2 dit seizoen vergeleek met de realisatie van de Noord-Zuid lijn (volgens mij), gingen we vooral met heel veel zin de wedstrijd in. De vakken van Swift 2 zijn elke week weer een roulette, en dit keer startten Simon, Alex, Elske en Laura in de aanval; Jan, Marcus, Maite en Roos in de verdediging. Het vak van Simon maakte een vliegende start met sterke, efficiënte aanvallen en mooie doelpunten. Het duurde aanzienlijk langer voordat Marcus en co. het derde doelpunt voor Swift konden maken. Gelukkig werd het in de verdediging goed dichtgehouden. Even leek het of Fiks nergens een antwoord op had, maar vanaf de 5-1 begonnen ze weer bij te komen en mee te scoren. We gingen met een ruime voorsprong (11-6) de rust in, maar wisten ook dat we die voorsprong zo weer zouden kunnen weggeven als we niet scherp bleven. Fiks scoorde direct na rust door een vrij atypische beginbal (de uitkomst was een schot vanaf de middenlijn), dus we moesten inderdaad scherp blijven. Ondanks dat we de voorsprong steeds konden behouden, bleef het enorm spannend. Steeds als Swift een gat van 4 punten had geslagen, wist Fiks het verschil toch weer naar 3 of 2 doelpunten terug te brengen. Een sterke invalbeurt van Judith; zowel aanvallend als verdedigend was zij haar dame de baas. En toen, nog 5 minuten op de klok, 17-15 in het voordeel van Swift: een déjà-vu van de wedstrijd tegen ALO. Kon Swift nu wel de rust bewaren om het uit te spelen? Het antwoord is ja! Simon en Remmelt brachten de score naar 19-15; en het laatste schot van Fiks deed er niet meer toe. Eindstand 19-16. Dat hadden we maar mooi even gefikst met zijn allen.
Als we ‘zoek de verschillen’ zouden doen met de videobeelden van de uitwedstrijd, denk ik dat op de beelden van afgelopen zaterdag sprake is van: 1) sterker voorverdedigen; 2) beter communiceren; 3) meer samenspel; 4) koppen omhoog in plaats van laten hangen; 5) vertrouwen in plaats van frustratie (en 6) een scheidsrechter die minder makkelijk stippen uitdeelde).
Laat deze wedstrijd de start zijn van een reeks wedstrijden waarin we elke keer wel iets te revancheren hebben ten opzichte van de eerste seizoenshelft. Ik geef de pen weer aan Simon, die volgende week verslag mag doen van de Amsterdamse derby tegen zijn voormalige ploeg!
Roos.