Waar we vorige week naaste concurrent Exakwa zagen verliezen tegen iets minder naaste concurrent Telstar, hadden we dit weekend de kans om als Herbstmeister de zaal in te gaan. Deze laatste wedstrijd van de 1^e helft van dit veldseizoen was tevens de eerste return, namelijk die tegen Synergo uit Utrecht. Grootste aandachtspunt aan de hand van de terugblik was het voorkomen van eenvoudige kansen rond de korf; hoewel we er thuis 22 hadden gescoord, kregen we er ook 15 tegen- waarvan elk schot zonder druk er eigenlijk één te veel was. Ditmaal verving Suus Silvana bij 1 en ook Stefan mocht ter vervanging van broer Tom zijn opwachting in het eerste maken. Lillian kon vanwege werk niet van de partij zijn. Gelukkig was Caroline bereid gevonden om mee af te reizen, waardoor we met 5 om 5 konden aantreden. Eenmaal – voornamelijk per fiets – aangekomen op het vernieuwde complex nabij Utrecht-centrum, bleek ook het weer een bijzondere rol te spelen; waar we vorig seizoen rond deze tijd nog in de stromende regen bij een graad of 13 snakkend naar de zaal de punten binnen harkten, leek het nu met de zon zowaar net zomer.

Al snel bleek dat het ditmaal niet de kansjes rond de korf zouden zijn waarin het gevaar schuilde, maar juist de portie grinta waarmee we die trachtte te voorkomen; de pakweg eerste 10 aanvallen van Synergo eindigde op 2,5 meter. Onderwijl kleurde Synergo aan de andere kant verdedigend wel binnen de lijntjes (niet helemaal waar). Anyway. Hoewel we aardig speelden en de leiding namen kwamen we niet los en zag Synergo haar kans schoon om juist dat te doen: 7-4. Een scenario waarvan je in paniek zou kunnen raken, zei het niet dat we dit seizoen al vaker en niet onverdienstelijk met een soortgelijk bijltje gehakt hebben. Enerzijds de grinta nog slimmer kanaliseren, anderzijds zorgvuldiger zoeken naar de betere kans resulteerde er in dat we nog vóór rust aan de gewenste kant van de score stonden.

Naar gelang ons gevoel waren we voornemens de wedstrijd na rust verder naar ons toe te trekken. Het reeds geneutraliseerd hebben van de gevaren en kunnen hervinden van de kansen werd in de rust kracht bijgezet met een interessante tactische zet van Marianne, die ze reeds in de eerste helft had voorbereid. Pi en Britte werden van vak gewisseld, waardoor de rolverdeling en dynamiek veranderde. En – zoals wel vaker dit seizoen – bleek de ingreep van de kant kordaat; binnen niet al te lange tijd liepen we, mede aan de hand van de ingevallen Hicham en Caroline, uit naar een comfortabele voorsprong. Synergo bleek moe gestreden. Zonder verlies van inzet, maar wel hier en daar van focus, kwamen we vervolgens geen moment meer in de problemen. Eindstand 13-19.

Al met al een stijlvolle afsluiter van een succesvolle eerste-helft-veld, die door de concurrenten – die beiden op de broek bleken te hebben gehad – van wat extra glans werd voorzien. Wanneer we als team de lijn waarop we zitten in de zaal door kunnen trekken wachten er in het voorjaar een aantal finales waarin we de lang nagestreefde promotie kunnen gaan bewerkstelligen.