Hey pap, ik zit met een klein probleempje. Wat dan, vraag ik Kimberley als ze me schaapachtig aan staat te kijken. Nou, zegt ze, ik uhhh heb uhhh beloofd dat ik een uhhh verslag van onze wedstrijd zal maken. Nou, zeg ik, dan heb je wat te doen. Neehee, zegt Kimberley met haar liefste glimlach, dat kan jij toch wel effe voor me doen. Nou, zeg ik, na 40 jaar verslagen maken bij Swift, bij Groen Geel en bij Rohda vind ik het eigenlijk wel mooi zo. En dus gaat Pimmie (zoals Kimberley binnen de ten Hulsenfamilie bekend staat) over op de emotionele toer. De eerste traantjes worden weggepinkt. En…snik… ik had er nog wel zo…snik…op gehoopt dat jij…snik…dat wel voor me ging doen. En nou kan ik…snik…nooit meer mijn teamgenoten…snik…onder ogen komen. Aahhh pap, toe nou, wees nou eens één keer aardig tegen mij (het kind is bijna 30. Alsof ik nooit eerder aardig voor haar ben geweest). Schrijf jij nou alsjealsjealsjeblieft effe een verslag.

En dus, standvastig als ik uiteraard ben, zit ik nu achter de laptop en probeer ik te bedenken wat ik nu eens over de topper Swift 2 – HKC 2 zou kunnen schrijven. Vooraf werd de wedstrijd als lastig bestempeld. Er waren nog wat puntjes nodig en in Hengelo was er gewonnen maar was het niet echt een walk-over.

En dat was nu weer niet het geval de eerste twee minuten. Want toen kwam ik pas binnen. Op dat moment was het 3-2 voor Swift en bleken de aanwezige supporters al op van de zenuwen of dit wel goed zou komen. Er waren gelukkig aardig wat mensen op deze wedstrijd afgekomen gezien het affiche. Al zal waarschijnlijk ook meegeholpen hebben dat op tv alleen de finale van The Voice te zien was, terwijl Eredivisie-live ook niet verder kwam dan VVV Venlo tegen Heracles.

Nee, dan werd in de Oostenburg-hal duidelijk meer spektakel geboden. Ondanks de tegenstand van HKC behield het tweede het initiatief gedurende de gehele eerste helft. Het hield het hoofd koel maar moest toch toezien hoe HKC op alle mogelijke manieren de Swift korf onder vuur nam. Gelukkig ondernamen de Blauwgelen zelf ook de nodige doelpogingen zodat het spel lange tijd op en neer golfde met dan weer eens een schot van HKC en dan weer eens van Swift, waarbij het vizier van de Swiftvrouwen en mannen wel net iets zuiverder was afgesteld dan dat van de ploeg uit Hengelo.

Toch zagen coaches Pelle en Stefan zich na een minuut of tien in de tweede helft genoodzaakt in te grijpen. En dat deden zij gelijk met harde hand. Liefst vier wissels tegelijk werden er toegepast. En dat bleek de gouden greep te zijn. Want nog geen vijf seconden nadat zij in het veld was gebracht schoot Kimberley haar eerste bal gelijk in de korf (als trotse vader moet ik deze natuurlijk even apart benoemen, vooral ook omdat door dit doelpunt het verschil werd gemaakt en Swift 2 definitief afstand nam bij 25-4). De onzen kregen hierdoor een enorme boost, terwijl HKC zich bij de nederlaag neer leek te leggen.

Toch namen onze coaches geen enkel risico en opnieuw werden er vier wissels toegepast.

De laatste tien minuten kwamen ons tweede daarna redelijk ongeschonden door al moest de scheids in de laatste minuut nog wel op zijn strepen gaan staan en HKC bestraffend toespreken toen zij zonder doelpogingen dachten de wedstrijd uit te kunnen spelen. Spel bevriezen noemden we dat vroeger, tegenwoordig heet dat dan de wedstrijd uitspelen. Maar zoals gezegd de scheids trad tegen deze vorm van modern spelbederf rigoureus op en dus kreeg onze aanval nog eenmaal de kans om een doelpoging te ondernemen. Onder luid gejuich verdween de bal voor de laatste keer door de korf waarmee de punten definitief binnen waren. Degradatie was op zeker afgewend al keek met name onze voorzitter toch wel een beetje zuur omdat hij een gedane belofte nu moest waar maken. Hij had in een overmoedige bui luid uitgeroepen dat Swift 2 een rondje van het bestuur zou krijgen mochten zij de 40 vandaag halen. Tot zijn grote verdriet lukte dat precies. Uitslag 40-5.

Wel schijnen de contributies komend seizoen met enkele euros omhoog te gaan.

Kortom, de conclusie betreffende deze karikatuur van een korfbalwedstrijd….veel doelpunten, geen echte wedstrijd, maar wel gezellig langs de rand van het veld.

En toch ook de complimenten aan de 8 HKC’ers die WEL de reis richting Amsterdam wilden ondernemen, dit in tegenstelling van een aantal vaste HKC 2-spelers en speelsters. Slap, onsportief en een korfbalteam onwaardig.

Adri