Zaterdag na de wedstrijd van Swift 2 tegen Nova 2 stelde coach Pelle mij voorde uitdaging om van deze wedstrijd nog een fatsoenlijk verslag te schrijven. En ik moet het toegeven. Het wordt een hele klus om van  deze nare, vervelende, saaie en hopeloze rotwedstrijd nog iets positiefs te melden. Ik  bedoel maar als je als ploeg, daarin ook totaal niet ondersteund door je coaches slechts 29 doelpunten weet te maken en dus de dertig niet haalt dan moet je je diep gaan schamen. En als je als coaches blijkbaar niet in staat bent om de scheidsrechter over te halen om 5 minuten langer te laten spelen om zo tot 30 doelpunten te komen dan vraag ik me met recht af waar jullie het diploma coach Swift korfbal hebben behaald. Hoe kun je het nu in je hoofd halen om bij een voorsprong van slechts 12 punten je halve team te wisselen om de wisselspelers ook wat speelminuten te gunnen? En zo de kans op de 30 om zeep te helpen?

Onbegrijpelijk. Coach Pelle en coach Stefan, jullie hebben dan ook onvoorstelbaar veel mazzel gehad afgelopen zaterdag die laatste paar minuten. De witte zakdoekjes waren al uitgedeeld. Het publiek stond klaar om massaal het ongenoegen te uiten maar toen begon het weer eens te regenen. En omdat de zakdoekjes van papier waren zaten ze binnen drie seconden na de eerste regendruppels compleet vastgeplakt rond de vingers van de vlaggezwaaiers. Veel gevloek en gemopper langs de kant, vooral bij het mannelijk  gedeelte. Want hoe kon er nu nog gebierd worden terwijl handen en vingers volledig onklaar gemaakt waren door de papieren brij wat ooit als wit papieren zakdoekje door het  leven ging.

Dit alles gebeurde uiteraard buiten het gezichtsveld van Swift 2 dat eigenlijk best wel een verdomd  aardige wedstrijd op de mat legde. Hoewel, de eerste 10 minuten was het verdedigend wel heel erg lankmoedig, waardoor Nova meerdere malen de voorsprong kon pakken. Aanvallend zag het er aan onze kant een stuk beter uit en dit resulteerde in die eerste tien minuten in een  zeer opvallend scoreverloop. Bijna elke aanval was het raak en zo stond het nadat de eerste kruitdampen opgetrokken waren al 8-7. Vijftien doelpunten in tien minuten kom je op het veld in de Ereklasse amper tegen. Ik geloof  dat beide teams in die periode allebei slechts twee keer misten. Voor de rest was elke aanval raak.Maar toen Swift 2 verdedigend ook orde op zaken stelde was het snel gedaan met Nova. Waar de ploeg uit Bilthoven steeds meer fouten begon te maken, bleef ons tweede geconcentreerd de korf van de tegenstander bestoken. En dat resulteerde in een zich langzaam uitbreidende voorsprong, die bij rust opgelopen was tot 14-10.

De tweede helft gaf een zelfde spelbeeldte zien als het tweede deel van de eerste helft. Nova 2 werd volkomen op een hoop gespeeld en nadat ons tweede uitgeraasd was en er een eind aan de wedstrijd was gekomenmoest Nova 2 ruim zijn meerdere erkennen in Swift 2. Eindstand 29-15. En wat ik vooral zo leuk vind aan Swift 2 is dat dit team werkelijk tot aan de allerlaatste seconde er alles aan blijft doen om een zo mooi mogelijk resultaat neer te zetten. Men blijft voor elkaar werken, men gunt elkaar een doelpuntje, geen showy korfbal om een tegenstander even voor paal te zetten of om even te laten zien hoe goed je wel niet bent. Nee, niks van dit alles. En dat maakt het elke keer weer heel leuk om naar deze ploeg kijken.

Volgende week wacht nu de strijd met Apeldoorn 2 dat eigenlijk in zijn eentje de middenmoot vormt. Op zich kan dat dus best een lastige tegenstander zijn. Maar met de vechtlust zit het  bij jullie wel goed en dus verwacht ik toch dat jullie aan het eind van de wedstrijd aan de goede kant van de score zullen staan.

Succes volgende week tegen Apeldoorn en tot volgende keer,

Adri.

PS!!!  Coach Pelle, is de uitdaging geslaagd?