Daar was dan afgelopen zaterdag de eerste overwinning in dit nog prille zaalseizoen. Na de eerste twee mindere wedstrijden had het team vorige week in Zeeland al tekenen van herstel laten zien al werd toen nog met  20-18 van Tjoba verloren. Deze week tegen de andere Zeeuwse opponent in de poule zette het herstel zich voort. En dit keer wel met een positief resultaat. En hoe!!!

Terug was de dadendrang die het tweede zo karakteriseerde tijdens de veldcompetitie. Terug was de vechtlust en de absolute wil om een wedstrijd te willen winnen. Dat dit af en toe aanvallend resulteerde in het bij ons ouderen zeer bekende Martin Brozius televisie kinderspelletje Ren je Rot nemen we daarbij op de koop  toe. In hun pogen om tot scoren te komen ging ons tweede mijns inziens soms wat overhaast te werk. Dat resulteerde in  kleine foutjes zoals af en toe schoten op verkeerde momenten of een plaatsfoutje zo  hier en daar. Maar ondanks dit soort kleine probleempjes was het een lust voor het oog te zien metwelk een intensiteit (u ziet, ik heb de afgelopen goed geluisterd naar onze televisiejournalisten. Het nieuwste modewoord bij sportwedstrijden zit er al  aardig in) deze wedstrijd door het tweede werd afgewerkt. En heb ik het aanvallende gedeelte al ietwat gememoreerd, ik zou toch ook het verdedigende deel willen noemen. Want met name daar werd watmij betreft in deze wedstrijd het verschil gemaakt. Beide vakken  speelden verdedigend een uitstekende wedstrijd. Geen seconde verslapte de concentratie en werd de druk op de Ondo spelers vol er op gehouden. Die wisten zich hier dan ook duidelijk geen raad mee en kwamen slechts zelden tot aanvaardbare aanvallen. En al opende Ondo dan wel de score, het was al snel duidelijk dat er deze wedstrijd weinig te halen zou zijn voor de Zeeuwen. Want na de 0-1 ging ons tweede, zoals dat zo mooi heet, erop en erover. Met een rush van 7 goals kwam Swift op een 7-2 voorsprong. Heel even stokte het doelpuntenmachientje en dat gaf Ondo de gelegenheid terug te komen tot 7-5. Maar ons tweede zag het gevaar, deed er weer een schepje boven op en liep vervolgens rap uit naar een 12-5 voorsprong bij rust.

En mocht Ondo toch nog snode plannen hebben voor de tweede helft, dan boorde ons tweede die gelijk de grond in. Het verschil werd in het begin van die tweede helft gelijk uitgebouwd naar 9goals bij 15-6. Hierna voor het eerst in deze wedstrijd een tijdje een status quo in de score. Over en weer vielen de doelpunten waarbij ons tweede er wel voor zorgde dat Ondo geen sikkepitje dichterbij kon komen. En zo kabbelde de wedstrijd rustig naar het einde. En dus werd het tijd voor onze technische staf, coach Pelle en coach Stefan, om ons een paar blauwgele verrassingen voor te schotelen. Was het inbrengen van Kimberley nog een reguliere wissel, maar dat goodold Errol zijn eerste wedstrijdminuten in de selectie ging maken lag toch minder voor de hand. Dat Errol het nog steeds kan bewees hij enkele minuten later door vanuit de hoek schuin achter de korf 20-12 in de korf te schieten. En alsof dit alles nog niet genoeg was werden we ook nog eens getrakteerd op een heuse debutant toen een aantal minuten voor tijd Jolien haar opwachting kwam maken. En zoals we in Amsterdam met debutanten gewend zijn luisterde zij haar debuut op met de laatste goal van de wedstrijd en bepaalde zij de eindstand op 23-13.

Een mooie overwinning in de laatste wedstrijd van 2019. En ook broodnodig aangezien de meeste ploegen al vier punten of meer verzameld hebben. Maar de achtervolging is ingezet. Zo spelend zal het  niet lang duren of Swift 2 voegt zich bij het grote rijtje middenmoters. Volgend jaar gaat de competitie verder. Op 11 januari volgt dan de uitwedstrijd bij medekoploper Tilburg 2. Maar eerst gaan we de komende tijd aan het kerstbrood, de kalkoen en de oliebollen. Met andere woorden, het  is even tijd om het korfbal links te laten liggen. Tijd voor familie, vrienden en andere aanverwante artikelen. Ik wilbij deze dan ook iedereen hele fijne feestdagen toewensen. En degenen die in de eerste seconden van 2020 een bergje geld in  het niets willen laten verdwijnen, kijk in hemelsnaam uit dat we je volgend jaar nog met alle ogen en vingers en overige lichaamsdelen kunnen begroeten.

Tot volgend jaar,

Adri