Een belabberde tweede helft werd Swift fataal in de strijd tegen Kios: 12-16. De Amsterdammers gingen rusten met een comfortabele 11-6 voorsprong, maar in het tweede bedrijf was Floor de enige Swift-speler die de korf wist te vinden. Te veel mensen speelden onder hun niveau, waardoor er niets op de nederlaag was af te dingen.
Swift had in de laatste tien minuten van de eerste helft op geestdriftige wijze orde op zaken gesteld na een weifelend begin van de wedstrijd met veel passfouten en verkeerde beslissingen.
Het vak met Errol, Rick (in de ploeg gekomen voor de niet okselfrisse Jasper), Anniek en Pim had in eerste instantie moeite met scoren, maar herpakte zich volledig met doelpunten van Anniek (3), Rick en Kimberley. Het andere viertal, met Jelle, Tom, Floor en Suus, verdedigde ijzersterk en bekroonde flitsende aanvallen dikwijls met doelpunten.
Het was daarom niet gek dat de Amsterdammers opgelucht de bestuurskamer opzochten tijdens de rust. Trainer Martin van Eijk complimenteerde zijn spelers over de manier waarop ze zich hadden herpakt, maar waarschuwde ook: “We hebben nog niet gewonnen, we zijn er nog lang niet.”
Dat bleek wel in de dertig minuten die volgden. Met stoïcijns spel lukte het Kios om zich terug in de wedstrijd te knokken, terwijl Swift daar opvallend weinig tegenover stelde. Het spel van de Amsterdammers zakte terug naar het niveau van in de eerste twintig minuten en ook het vak van Jelle kwam, op de goal van Floor na, niet meer tot scoren.
Het doet denken aan de wedstrijd tegen Rust Roest, bijna exact een jaar geleden. Het vlaggenschip had een collectieve off-day en verloor met 12-11 van de tegenstander uit Eindhoven. Dat deed pijn, maar het verlies leidde wel een geweldige opmars in van Swift, dat van haar fouten leerde en tot halverwege de zaal geen wedstrijd meer verloor.
Aan Swift 1 de taak om dit kunststukje nog eens over te doen. Ik heb er alle vertrouwen in.
Tom