Verslagen Swift 1: Velocitas en KIOS

Swift  1   –  Velocitas 1     24 – 28
KIOS  1  –  Swift 1     19 – 20

Er zijn zo van die dagen dat ja na het laatste fluitsignaal jezelf vol verwondering  af vraagt wat je in hemelsnaam hebt meegemaakt. Zo een dag was het nu al weer anderhalve week geleden toen Swift de eerste zaalwedstrijd van  dit  seizoen af had gewerkt in onze eigen Oostenburghal. Voor het eerst sinds lange tijd weer uitkomend in de eerste klas mocht  het gelijk aantreden tegen een van de titelkandidaten Velocitas.  Maar ons eerste liet zien absoluut niet  onder de indruk te zijn en nam vanaf het eerste fluitsignaal direct het initiatief. Binnen de kortste keren stond het al 2-0 en dat bleek een voorbode te zijn voor een  heerlijke eerste helft met veel doelpunten. Beide ploegen lieten zich niet  onbetuigd en de goals vielen als pepernoten uit de zak van een van de vele roetveegpieten. Liefst 18 keer werd de meneer van het scorebord aan het werk gezet door een speler of speelster van Swift (alle 8 scoorden deze eerste helft), terwijl Velocitas 15 keer de knoppen liet bedienen.

De tweede helft ging  ons eerste in eerste instantie op dezelfde voet verder. Binnen no time hadden we er weer drie in het mandje liggen. De punten leken voor het oprapen te liggen maar we hadden even buiten de waard gerekend. In dit geval was de waard de man in het zwart. Deze scheids leek zich ten doel te hebben gesteld om in de contactsport die korfbal tegenwoordig toch is elk fysiek contact uit te bannen met het gevolg dat hij zijn fluitje liet horen zodra alleen maar de haartjes op de armen of benen elkaar raakten. Zo ook bij het schot wat 21-15 leek te betekenen. Ondanks dat de verdedigers van Velocitas al van vak aan het wisselen waren en iedereen er van uitging dat er een geldig doelpunt was gemaakt had deze scheids toch weer ergens iets weten te vinden om te kunnen fluiten. En dus keurde hij de goal af. Ik weet niet of de beste man dit nog leest maar ik kan hem verzekeren dat er ook na het zien van de filmbeelden met geen mogelijkheid welke overtreding dan ook te ontdekken valt. Mijns inziens een zeer duur foutje dus. En al leek er met een voorsprong van vijf goals weinig aan de hand toch was dit moment de kentering in de wedstrijd. Swift raakte steeds meer van de kook doo de manier van fluiten, daar waar Velocitas er toch wat volwassener mee om ging. Zij kropen dan ook steeds dichter bij daarbij geholpen doordat ons eerste steeds meer ging forceren en daardoor juist overtredingen ging maken. Niet zo slim natuurlijk als je weet dat een scheidsrechter daar heel erg op let. Het regende dan ook vrije worpen en strafworpen en hoewel we toch nog met 24-21 voor wisten te blijven was het duidelijk dat dit niet goed af kon lopen. De onzen irriteerden zich steeds meer en dat kwam hun spel natuurlijk niet ten goede. Scoren werd er dan ook niet meer gedaan door Swift 1. Velocitas profiteerde en ging er uiteindelijk op en erover om   tenslotte met 24-28 te zegevieren. En zo leed ons eerste een volledige onnodige nederlaag die toch in de eerste plaats vooral aan ons zelf te wijten is geweest. Natuurlijk werd de wedstrijd beïnvloed door het vele fluiten, maar daar had Velocitas ook last van. Zij bleven echter zoveel mogelijk hun ding doen terwijl wij volledig  uit het ritme raakten. Een goede leer voor de volgende keer.

 

Als je echter denkt dat dit  het summum van een bizarre wedstrijd was dan kunnen diegenen die afgelopen zaterdag naar Nieuw Vennep togen om ons eerste te supporteren tegen KIOS nog wel een heel ander verhaal vertellen. Een wedstrijd die in grote lijnen hetzelfde verliep als die tegen Velocitas. Een vroege voorsprong die tot aan de rust  gehandhaafd blijft. Weliswaar minder goals als de eerste wedstrijd maar de ruststand van 8-11 in ons voordeel tegen een toch wel iets mindere tegenstander als Velocitas geeft alle mogelijkheden om in het tweede deel verder weg te lopen. En dat gebeurt dan ook vroeg in de tweede helft. Twee strafworpen achter elkaar bezorgen ons een voorsprong van vijf doelpunten. Maar ook deze wedstrijd lijkt dat  uiteindelijk niet voldoende. Plotseling stokt het scoren. 8-13 wordt 11-14, 11-14 wordt 15-15 en 15-15 wordt 19-16 maar dan ineens in het voordeel van KIOS. Misnoegd zitten we op de tribune als de klok dan nog 1.15 aanwijst en we de amechtige pogingen van ons eerste zitten te aanschouwen om überhaupt nog een keer tot scoren te komen. Toen dat met 1.12 op de klok lukte klonk er dan ook slechts een lauw applausje vanaf de Swift tribune. Dat onze verdediging enkele seconden de bal weer wist te veroveren bracht weinig extra enthousiasme bij de supporters. Wel was de verwondering  groot toen Rick met een ware onderhandse toverbal vanaf een meter of elf 19-18 tevoorschijn toverde. Er waren nog 45 seconden te spelen en dus werd de ploeg toch nog maar 1x vanaf alle kanten aangespoord om alles op alles te zetten. Je kan natuurlijk nooit weten, misschien was een puntje toch nog mogelijk. KIOS voelde nu toch ook weer de druk en verdomd, ze maakten een foutje. De bal gaat snel naar onze aanval, Rick wordt in stelling gebracht en van ver verdwijnt de bal opnieuw door de korf. 20 Seconden voor het einde is dan toch  het eerste punt in deze competitie binnen handbereik. Maar ja, KIOS kan nog wel een aanval spelen, dus het is ineens billen knijpen of het alsnog fout gaat. Onze verdediging probeert de tegenstanders in ieder geval zo min mogelijkheid vrijheid te geven en zitten hen dus bovenop de huid. En daar blijkt KIOS niet mee om te kunnen gaan. Een slecht geplaatste bal richting paalzone wordt niet onder controle gekregen en zijn we er als de kippen bij om de bal te veroveren. Ik kijk op  de klok en zie de tijd van 10 naar 09 seconden verspringen.  Het zal toch niet? Met twee lange halen komt de bal achter in de hoek van het veld bij Jasper terecht. Er is nog 4.5 seconden te spelen. Jasper schiet en een seconde later staan we op de banken. De klok staat stil op 3.6 seconden maar in dezelfde oogopslag zien we ook dat het scorebord 19-20 aangeeft. Want Jaspers schot is feilloos door het mandje gevallen. Alles wat blauw geel  is staat te glimmen en te stralen. Wat een ontknoping. Vier doelpunten in 68.4 seconden, je moet er bij zijn geweest  om het te geloven. Ik heb begrepen dat de sporthalbeheerder in Nieuw Vennep de volgende dag diverse KIOS spelers nog steeds op de spelersbank wezenloos voor zich uit zagen zitten kijken, niet begrijpend hoe ze dit uit handen hadden kunnen geven. Zoals ik al zei aan het begin van dit artikel, je hebt van die wedstrijden dat je je achteraf afvraagt wat je in hemelsnaam zojuist hebt meegemaakt.

Tot volgende keer,

Adri