Aan het begin van het seizoen heb ik beloofd dat ik zo af en toe wel verslag wilde doen van de korfbalkunsten van Swift 3. Inmiddels is het eerste veldseizoen alweer halverwege, dus wordt het hoog tijd. Aangezien een knieblessure mij deze week nog even aan de kant hield, reisde ik als supporter mee naar Westzaan. Gewapend met notitieblok nam ik plaats op de bank om mijn team naar de overwinning te schreeuwen en gelijktijdig vast aan de uitgebreide verslaglegging van de wedstrijd te beginnen.

Tot nu toe is het seizoen van Swift 3 niet onverdienstelijk. De competitie begon met een moeizame en verloren wedstrijd tegen KZ Danaïden, maar daarna werden 3 wedstrijden op rij gewonnen waardoor Swift 3 in de poule samen met EKVA bovenaan staat. Dit alles gebeurt dit jaar onder leiding van Marianne en Errol. Zij proberen ons met leuke trainingen en fanatiek gecoach langs de kant steeds dynamischer te laten spelen. Langzaamaan begin je dit ook terug te zien in de wedstrijden waarin we steeds minder terugvallen in statisch spel.

Deze zaterdag begint met een opmerking van Martine in onze whatsappgroep: “nu al file”. Erg fijne aspecifieke informatie aangezien niemand precies weet waar Martine is en we haar gewoon een uur van tevoren treffen bij Roda. Wellicht was het een voorbode voor de terugweg waarin we zeker een half uur in de file stonden? Maar goed, we zijn mooi op tijd (lees veel te vroeg) bij Roda zodat we ons optimaal kunnen voorbereiden op de wedstrijd. Warmlopen, inschieten, een praatje van Marianne en mij beloven dat de wedstrijd gewonnen zal worden. Daarna is het eindelijk tijd om te beginnen.

In het eerste aanvalsvak gaan Remco, Marco, Martine en Melanie opzoek naar doelpunten, terwijl Remmelt, Milo, Caroline en Roos proberen om Roda van doelpunten af te houden. De aanvallen zien er veel belovend uit en in de verdediging worden vele ballen onderschept. Toch duurt het vrij lang voordat de korf gevonden wordt, waardoor Roda de score opent met een afstandsschot. Gelukkig weet Martine uiteindelijk het gat in de korf ook te vinden, 1-1. Ook het andere aanvalsvak laat veel goede dynamische aanvallen zien, waarbij Milo al snel weet te scoren. De verdediging zit ook nu weer goed dicht, maar toch weet Roda ook een doelpuntje mee te pakken, 2-2. De rest van de eerste helft wordt gekenmerkt door vele, in potentie, goede aanvallen waarbij steeds goede kansen worden gecreëerd. Helaas zit de afronding niet mee en ook laat de passing af en toe te wensen over. De verdediging zit echter potdicht waardoor menig aanval van Roda al voor een schotkans onderbroken wordt. Marco, veruit de beste schutter van deze zaterdag, weet er voor rust toch nog twee schoten in te leggen. In het andere vak zorgt Caroline met een doorloopbal voor de 2-5. Uit betrouwbare bron weet ik dat ze dit zelf een erg mooie doorloop vond en in mijn aantekeningen staat bij dit doelpunt ook “mooi doorloopballetje”, dus we kunnen ervan uit gaan dat dit de mooiste goal van de wedstrijd was. Remmelt tekent even later voor de 2-6 en dit is gelijk ook de stand bij rust.

In de rust is er vast iets geconcludeerd als: “het spel is prima, passing kan beter, maar we moeten onszelf vooral gaan belonen met doelpunten”. Maar daar was ik verder niet bij, dus eigenlijk heb ik geen idee. Marco gaf vlak naar rust het goede voorbeeld met de 2-7, maar daarna ging het ineens een stuk moeizamer. De tegenstander was in de rust van strijdplan veranderd waardoor er in de tweede helft een stuk meer lengte tegenover het eerste aanvalsvak stond. Dit was reden voor Marianne om wat wissels uit te voeren. Pi kwam op de plek van Caroline en Caroline werd in het andere vak gewisseld voor Melanie zodat ook wij meer lengte hadden. De wissel had alleen niet direct het gewenste effect. Beide vakken moesten zoeken naar goede aanvallen en de doelpunten wilden nog steeds niet vallen. Langzaam kroop Roda dichterbij, 3-7, 4-7, 5-7, 6-7. Op de bank werd het steeds spannender en ook in het veld zal de spanning gevoeld zijn. Ik hoop voor Roda dat de bal die ik toen in mijn handen had nog rond is, ik heb hard mijn best gedaan om ‘m fijn te knijpen. Gelukkig was daar coach Marianne die in elke wedstrijd steeds op het juiste moment een time out aanvraagt en zo ook nu. Ze benadrukte nog even dat we écht de betere ploeg zijn en als we daarin geloven we deze wedstrijd écht gaan winnen. Daarna is het Marco die score voor Swift eindelijk weer opent, 6-8. Toch komt Roda nog een keer dichtbij, 7-8, maar Remmelt mag er via een strafworp 7-9 van maken. De strijd van Roda is gebroken en via Marco en Martine kunnen we de score nog uitbouwen naar 7-11.

De terugweg kregen we van Marianne het berichtje “ik heb van jullie genoten vandaag”. En dat kan ik zeker geloven, want ik heb Marianne amper tegen de reservebank horen mopperen over het spel. Het spel wordt steeds dynamischer en als we gaan werken aan de afronding en passing hoeven we volgende keer geen onnodig spannende tweede helft meer te spelen. Komende week mogen we dit thuis laten zien tegen middenmoter BEP. Wij hopen jullie zaterdag om 13:20 uur te zien om Swift 3 naar de overwinning te schreeuwen.

Esther