Zaterdag stond de op-één-na verste uitwedstrijd van het seizoen voor Swift op het programma. En dan te bedenken dat die wedstrijd in Goes was. De reistijd van twee uur werd de hele week al aangehaald als één van dé argumenten om de wedstrijd met Tjoba om te zetten in winst. De Zeeuwen waren prima begonnen aan het zaalseizoen met twee overwinningen en vooral die laatste overwinning, uit bij Velocitas, zorgde toch voor enig ontzag. Tjoba zal van tevoren dan ook gedacht hebben een goede kans te maken. Het kwam echter bedrogen uit: in tot nu toe één van de beste wedstrijden van het seizoen ging Swift ervandoor met de overwinning. Het werd liefst 17-26.

Een aantal Swift-fans waren tot bewondering van de spelers helemaal meegekomen uit Amsterdam en omstreken. Voor de familie Bosdijk was Goes bovendien om de hoek en dus werden we gesteund door een verrassend groot aantal mensen. De sfeer zat er goed in in sporthal Omnium, want de vele thuissupporters bleken bloedfanatiek. Regelmatig roerden ze zich bij beslissingen van de scheidsrechter, discussies tussen de coaches en zelfs bij blessures van Swift die in hun ogen toch vooral werden bestempeld als aanstellerij of tijdrekken. De reuring op de tribunes werkte als doping voor Swift, dat liet zien dergelijke branie vooral met sterk spel te kunnen overbluffen.

Vooral verdedigend had Swift z’n zaakjes prima op orde. De snelle aangeef, soms aangegooid vanuit het andere vak, werd er regelmatig uitgehaald en als die er al kwam werd de geliefde bal naar de achterkant van het veld zo moeilijk mogelijk gemaakt. Toch lukte het Tjoba in het eerste deel van de eerste helft om bij te blijven. In het voorveld werd niet altijd even veel druk gegeven en bovendien werden er een aantal vrije ballen weggegeven die leidden tot een doelpunt. Na een sterke Amsterdamse start kon het daarom gebeuren dat het na twintig minuten 9-8 stond. Dat was gelijk de enige en laatste voorsprong van Tjoba, dat de rest van de wedstrijd achter de feiten aan zou lopen. Nog voor rust boog Swift de achterstand om in een 9-13 voorsprong, mede door doelpunten van Rick en Anniek, die beiden sterk speelden. Daarnaast bleek Jasper een plaag voor zijn tegenstander. Hij kwam gemakkelijk vrij en strooide (al dan niet hangend in de lucht) met mooie passes. Ook de doelpunten voor rust van Nicole zijn het vermelden waard. Drie keer was het van afstand raak. En dat was knap, want ook verdedigend zorgde ze samen met Silvana dat de normaal gesproken makkelijk scorende dames van Tjoba nauwelijks in hun spel kwamen.

Dat het verdedigde plan, gesmeden door Martin, de gewenste uitwerking zorgde natuurlijk voor tevredenheid in de rust. Na de vorige twee wedstrijden wisten we echter precies waar het gevaar lag, namelijk dat een ruime voorsprong uit handen zou worden gegeven. Niet alleen zouden we goed uit de kleedkamer moeten komen, we moesten het nu ook de gehele tweede helft volhouden. En dat lukte. Alsof we daadwerkelijk hadden geleerd van de afgelopen weken werd er met het mes tussen de tanden gespeeld. Al snel werd er een voorsprong van zes doelpunten gepakt en als enige verslapping dreigde, stond er steeds iemand op om het verschil weer groter te maken. Rick, die tot afgrijzen van het thuispubliek twee keer op de grond lag met kramp, maakte kort daarna toch de 12-19. De brede glimlach in de richting van de tribunes sprak boekdelen. Na zijn doelpunt werd Rick vervangen door Mees, die met goed verdedigend en reboundend werk liet zien hoe belangrijk het is om een sterke en brede selectie te hebben. Stoïcijns ging Swift ook na de omzettingen door en bleef het gemakkelijk op de been. Sterker nog: de voorsprong kon in het laatste deel van de wedstrijd verder worden uitgebreid. Het grootste verschil werd bereikt bij 14-24. De einduitslag van 17-26 gaf de verhoudingen prima weer.

‘Tjoba afgebluft’ kopte de Provinciale Zeeuwse Courant de volgende dag, en dat was terecht. Een wedstrijd die Swift vertrouwen moet geven richting het treffen met ONDO (Middelburg), de andere Zeeuwse tegenstander. ONDO won als enige alle wedstrijden tot nu toe en is één van de absolute titelkandidaten. Een mooi treffen dus om te zien in hoeverre we ons kunnen meten met de echte topploegen. Deze laatste wedstrijd voor de Kerst wordt aankomende zaterdag om 20.00 gespeeld in sporthal Oostenburg. We zien u graag langs de lijn!

Zie ook het (korte) verslag van de Provinciale Zeeuwse Courant: https://www.pzc.nl/sport-in-zeeland/ondo-blijft-winnen-maar-tjoba-en-fortis-worden-afgebluft~a14767ce/

Afgelopen zaterdag toog ons tweede naar Eindhoven voor de uitwedstrijd tegen Rust
Roest dat twee punten minder verzameld had na de eerste vier wedstrijden. Op papier dus niet de makkelijkste tegenstander. Toch kon ons tweede de strijd met vertrouwen tegemoet zien, want behalve de wedstrijd tegen MIA deed Swift 2 het tot nu toe prima. Maar zoals u weet bieden in het verleden behaalde resultaten geen enkele garantie voor de toekomst en dat was in de eerste helft dan ook niet het geval. Reboundend had RR aardig wat overwicht, tevens schuwden de Eindhovenaren de fysieke strijd niet en daar had ons tweede het toch aardig lastig mee. Dat en het feit dat de scheids vooral Swift bestrafte voor fysiek spel maakte dat de focus al snel van korfbal naar gekwek tegen de scheids verplaatst was en dat dat meestal niet bijdraagt aan een optimale prestatie bleek ook uit het scoreverloop. Tot 3-3 konden we nog bijblijven, maar daarna pakte RR het initiatief en pakte het de voorsprong. Gelukkig hield onze technische staf wel het hoofd koel, namen ze al snel een time-out en drukte de ploeg op het hart dat het gekakel tegen de fluitist echt niet ging helpen. Tijdens de rest van die eerste helft moest dat af en toe nog wel eens tegen iemand herhaald worden maar over het algemeen ging dat een stuk beter. De scheids kreeg dat natuurlijk ook mee en die kwam dan ook steeds beter in de wedstrijd waardoor hij meer en meer naar een acceptabel niveau steeg. Ons tweede kwam langzaam in het eigen spel en hoewel de schade niet meer gerepareerd kon worden voor rust werd het verschil ook niet echt groter meer en zo keek Swift 2 bij de rust tegen een 8-5 achterstand aan.

Hoe anders verliep de tweede helft. In misschien wel de beste helft die ik ons tweede dit seizoen tot nu toe heb zien spelen werd RR werkelijk van het veld geblazen. Onze technische staf pasten enkele wissels toe waardoor Marwan en Hicham in het veld kwamen en daarnaast wisselden Mees en Youp uiteindelijk van vak. En dat pakte stuk voor stuk geweldig uit. RR was nu het overwicht in de paalzone kwijt, onze aanvalsvakken gingen draaien en voor RR was er geen houden meer aan. RR moet zich gevoeld hebben als een draaimolen in orkaan Leonardo. Ze werden helemaal tureluurs gedraaid door ons tweede en al snel stonden beide ploegen weer op gelijke hoogte bij 9-9. Ons tweede had de smaak helemaal te pakken en denderde door. 9-9 werd 9-12 en pas bij 10-14 was de storm een beetje uitgeraasd. RR ging steeds meer over tot wanhoopsschoten en hoewel daar 1x succes mee behaald werd kwam onze overwinning geen seconde meer in gevaar. Sterker nog, in de laatste minuten werd het verschil alleen maar groter gemaakt en toen de scheids voor de laatste keer zijn fluitje liet horen stond er een hele mooie 11-16 eindstand op het scorebord.

Terugkijkend op deze wedstrijd mag ik wel zeggen dat Swift 2 een meer dan verdiende overwinning uit het vuur heeft weten te slepen. Na een matig en onrustig begin heeft de ploeg zich prima terug in de wedstrijd weten  te spelen en met prima korfbal de twee punten in de wacht weten te slepen. Maar als ik dan toch nog een aandachtspuntje mag noemen is het dat jullie mijns inziens nadat het verschil naar 4 punten was gebracht gewoon in de hoogste versnelling bleven doorgaan. Ik denk  dat in zo een laatste fase (zeg de laatste 7 a 8 minuten) het tempo gerust wat lager mag zijn en dat je iets rustiger naar de goede kansen gaat zoeken. Nu kreeg RR meer dan nodig was nog de kans om wat aan de achterstand te doen.  Maar goed dat is een kniesoor die daar op let. Maar goed, de dochters noemen mij niet voor niets kniesie, dus  ik denk, ik zeg het toch maar effe. Maar voor de rest niets dan lof voor het vertoonde spel. Ik heb in ieder geval geen moment spijt gekregen van de 2x 150 kilometer die ik het autootje af heb laten leggen deze zaterdag.

As. Zaterdag staat er weer een thuiswedstrijd op het programma. Het laaggeklasseerde Nova komt dan naar Amsterdam. En denk eraan, een kat in het nauw kan rare sprongen maken. Als jullie echter hetzelfde spelletje op de  mat weten te leggen als tegen RR dan moeten de twee punten in Amsterdam kunnen blijven.

Succes tegen Nova en tot volgende keer,

Adri.