Na de mislukte seizoensopening vorige week in Zaandam volgde afgelopen zaterdag de eerste thuiswedstrijd van het nieuwe seizoen. Tegen ALO diende ons eerste niet alleen revanche te nemen voor de ruime nederlaag bij ZKV maar ook en vooral op zichzelf. Dat moest dan gebeuren met nagenoeg dezelfde ploeg als die van vorige week. Alleen Hessel nam de plek van Hicham over. Voor de rest had coach Martin alles hetzelfde gelaten en dus startte Swift in vrijwel dezelfde opstelling als vorige week. 

Ons eerste leek zich vanaf de eerste minuut heel erg bewust dat ze iets goed moesten maken, want de start was overdonderend, Voordat ALO door had dat de scheidsrechter de wedstrijd in gang had geblazen was het al 3-0. ALO schudde vervolgens eens stevig het hoofd, keek weer naar het scorebord en zag dat ze al met 7-2 achterstonden. Opvallend feit daarbij was dat op dat moment alle dames al gescoord hadden en dat Jelle al 3x succesvol was geweest met zijn beruchte afstandschoten.

Wat er daarna gebeurde was echter onbegrijpelijk en werd ingeluid met een door Swift gemiste strafworp. Vanaf dit jaar moet degene die de strafworp krijgt deze zelf nemen en dus zullen we dit seizoen vaak zat een gemiste strafworp zien. Daar moeten jullie maar snel aan wennen, want nu raakte ons eerste volledig in paniek mede doordat ALO snel achter elkaar een paar goals maakte. Ineens was het flitsende spel uit het eerste kwartier verdwenen. Er werd fout op fout gestapeld, met name in de passing ging het veelvuldig mis omdat er veel te snel naar de kans werd gezocht. Laat in dit soort situaties gewoon eerst het balletje rustig rond gaan, zet het vervolgens goed neer en ga dan op zoek naar een kans. Nu profiteerde ALO. Bij   8-8 stonden beide ploegen weer op gelijke hoogte en ALO ging door wat uiteindelijk leidde tot een ruststand van 9-11 in ons nadeel. Hierbij viel me naast de reeds gememoreerde plaatsfouten ook op dat met name de heren hun tegenstanders wel erg veel ruimte gaven met diverse afstandscores tot gevolg. Iets meer pressing had volgens mij echt wel gemogen. Ik snap dat je iemand niet bot boven op zijn lip gaat staan als de bal het vak in komt maar op 3 a 4 meter blijven toekijken is wel het andere uiterste. Nu maak je het je tegenstander wel heel erg makkelijk. 

Nadat de ploegen na de thee weer de kleedkamer uitkwamen bleek coach Martin te hebben ingegrepen. Rick, nog maar net hersteld van een weekje gewone griep, kwam in het veld voor Errol terwijl Tom met ingetapete vinger in het veld bleef staan nadat hij voor rust al de licht geblesseerde Jasper was komen vervangen. En ik moet zeggen, beide beslissingen pakten heel goed uit. Rick pakte als vanouds zijn leidende rol in ‘zijn’ vak terwijl Tom met zijn vechtlust de spirit in het andere vak wist terug te brengen. Ons eerste kwam weer terug in de flow van het eerste kwartier en binnen een paar minuten waren de rollen weer omgekeerd en had Swift weer het initiatief in de wedstrijd. Van alle hoeken en gaten werden de goals binnen geschoten en met een run van 8 (allemaal van afstand) tegen 2 was de orde weer snel hersteld en stonden we weer met 17-13 voor. ALO gaf zich nog niet helemaal gewonnen en kwam weer terug tot 17-15. Maar nu bleef ons eerste wel bij de les en liet het ALO niet verder komen. Vier minuten voor tijd werd de 20-17 eindstand bereikt waarna de wedstrijd rustig uitgespeeld kon worden mede doordat coach Martin Hessel en good old Marianne nog in de aanval inzette waardoor de rebound bijna volledig voor ons was (Hessel) en waardoor de kalmte in het spel werd bewaard (Marianne).

Nadat het laatste fluitsignaal had geklonken waren de eerste punten van dit seizoen binnen, had ons eerste op die rare 10 a 15 minuten aan het eind van de eerste helft na een prima wedstrijd gespeeld en blijkt onze selektie breed genoeg om een aantal blessures op te vangen. Als jullie nu ook nog voor elkaar weten te krijgen de diepe dalen die optraden bij ZKV en ook nu tegen ALO af te vlakken en de ondergrens niet onder het nulpunt te laten zakken dan kan het weer een heel leuk seizoen worden. Als ik namelijk de uitslagen van de eerste twee weken zo eens bekijk dan is er niet echt sprake van enorm onderling krachtverschil. Ik denk dat de ploegen allemaal behoorlijk aan elkaar gewaagd zullen zijn en dan verwacht ik dat Swift 1 ook dit jaar weer een behoorlijk woordje mee gaat spreken. Aanstaande zaterdag zullen we zien of mijn profetische capaciteiten ook daadwerkelijk iets voorstellen of dat ik maar wat uit mijn nek heb lopen lullen wanneer Swift 1 richting Zoetermeer trekt om daar Phoenix te bestrijden en te trachten de twee punten mee terug naar Amsterdam te nemen.

Succes en tot volgende keer

Adri