Na de overwinning van Swift op Haarlem en de nederlaag van concurrent ALO een week geleden volgde een spontaan kampioensfeestje. De eerste glazen bier werden in de Kennemer Sporthal gedronken, het overgrote deel bij hoofdsponsor Café Smit & Voogt.

Ik was blij, werd dronken, maar niet dronken van geluk. Iets weerhield me ervan ongeremd te genieten.

Een week later. Met het handje van een verlegen pupil in mijn ene hand en een rode roos in de ander wacht ik tot Sander mijn naam omroept en ik mag oplopen. Over een paar minuten zal het ‘kampioensduel’ tegen stadsgenoot Sporting West beginnen en de Oostenburgerhal is in absolute extase. Ik zie geel en blauw in zorgvuldig uitgekozen outfits, in ballonnen, in slingers, in sjaals en op spandoeken.

Maar boven alles zie ik heel veel mooie, blije mensen langs de zijlijn. Mensen die hart hebben voor Swift, die naar dit kampioenschap en de promotie naar de eerste klasse toe hebben geleefd, mensen die, zonder twijfel, ongeremd genieten.

Na het aankondigen van Anna, Nienke, Anniek, Marianne, Rick en de geblesseerde Nicole is het mijn beurt en opnieuw barsten al die mooie supporters in juichen uit. Terwijl ik mijn plek in de formatie inneem, gaat mijn blik langs de gezichten van Swifters die ik in de drie jaar dat ik hier speel goed heb leren kennen. Het enthousiasme dat is af te lezen werkt aanstekelijk en ineens is daar het besef: wij zijn kampioen! Nog voor de start van het duel voel ik wat ik een week eerder niet kon voelen. Ik ben dronken van geluk.

Swift schiet uit de startblokken. Via doelpunten van Jelle, Anniek, Errol, weer Jelle, Tom en Anna prijkt er binnen mum van tijd een 6-1 voorsprong op het scorebord. Sporting West weet het gat te verkleinen tot drie punten (8-5), maar zal gedurende het duel niet dichterbij komen. Nog voor het rustsignaal weet de ploeg van trainer Martin van Eijk de voorsprong uit te breiden tot 17-10 met sprankelend en effectief korfbal.

Menig Swifter was van mening dat de tweede helft net zo goed niet gespeeld had kunnen worden. De overwinning kwam, ondanks enkele periodes van doelpuntenschaarste, niet meer in gevaar. Hoewel we er alles aan deden om het publiek te belonen voor hun aanwezigheid en steun lukte het niet meer om het hoge niveau van voor de rust te halen. Arbiter Zaal floot af bij een 26-20 stand.

Het feest dat op dat moment losbarstte was des Swifts: oprecht, intiem en toch groots.

Bij deze wil ik namens heel Swift 1 nogmaals de hele club bedanken voor de onvoorwaardelijke steun dit seizoen. Wij richten ons op een nieuwe doelstelling: in seizoen 2018/2019 elke wedstrijd winnend afsluiten en veldkampioen worden. Daar hebben we iedereen bij nodig. Tot langs de lijn!

Tom

Voor het eerst sinds 20 jaar gaat Swift weer in de eerste klasse spelen. We waren er de laatste jaren vaker dichtbij, maar wat is er mooier dan in het seizoen dat Swift 100 jaar is geworden, kampioen te worden in de tweede klasse?

Zondag 10 maart stond Haarlem op het programma. De Haarlemmers hebben hard punten nodig om degradatie af te wenden, dus Swift 1 was voorbereid op een pittig potje. Haarlem heeft het Swift vaker lastig gemaakt, de vizieren moesten dus op scherp. Van tevoren wisten we, dat als ALO zou verliezen, we dit weekend het kampioenschap al binnen sleepten. Best realistisch, want ALO’s tegenstander DKV is de laatste weken lekker op dreef. Toch werd daarover niet heel erg nagedacht. Eerst deze pot maar eens winnen. Martin noemt dat ‘de volgende hobbel’.

Swift begon scherp aan de wedstrijd. Er werd dynamisch gespeeld, er zaten mooie aanvallen en lekkere doelpunten bij. Swift nam direct afstand van Haarlem tot 5 doelpunten. Het spel verslapte toen Swift statischer ging spelen en minder in beweging was. Het gaf Haarlem de gelegenheid terug te komen tot 2 doelpunten. Swift zette weer aan, maakte verschil en verslapte weer. Net voor rust scoorde Swift nog om met 3 doelpunten verschil de rust in te gaan: 8-11.

Na rust lukte het Swift niet gelijk om de irritatie van Martin om te zetten in een doelpuntenstroom. Haarlem kreeg toch weer een aantal keer de gelegenheid om terug te komen. De voorsprong wordt niet weggegeven. Onder andere door een zeer zuivere Rick loopt Swift langzaam maar zeker uit. Met nog ongeveer drie minuten te spelen staat het 15-20. Martin vraagt een time out aan. Nicole, die aan haar enkel geblesseerd was geraakt, werd naar het team getild. ‘We zijn kampioen’. Een klein feestje barstte los. De overige minuten leek er wat spanning van de schouders af te vallen en er werden nog 4 doelpunten gemaakt. Eindstand: 16-24. Bij sponsor Smit en Voogt werden de nodige drankjes gedronken op het kampioenschap!

Eindelijk hebben we het waargemaakt. De beslissingswedstrijd tegen Ados zit nog in het geheugen, maar ook de punten die we vorig jaar lieten liggen op cruciale momenten. Eindelijk promotie naar de 1^e klasse! We hebben ervoor geknokt. Samen met de spelers van Swift 2, die ons scherp houden in trainingen en als reserves hele zondagen opofferen. Met de staf die ons altijd even fanatiek door de 1^e, 2^e en 3^e helft loodst. Met het bestuur dat vol vertrouwen de ambitie van promotie is blijven uitdragen. En met de vaste gezichten langs de lijn, ook bij uitwedstrijden: onder andere Joop en Bep Schaap, de Rigaatjes en Kapteins, meneer Vos, maar ook de ouders van Anniek, Rick en Tom. En natuurlijk The Yellow and Blue Army. Bedankt allemaal!

Zondag vieren we graag het kampioenschap met de hele club! Swift 1 speelt dan thuis tegen Sporting West, om 14.35 uur. Na de wedstrijd is het feest in Sportcafé de Kantine. Met een buffet, champagne en muziek! We hopen je dan te zien!

Marianne

Bij de vorige ontmoeting moest Swift 2 het afleggen tegen de ploeg uit Wormer en werd er verloren met 12-14. Maar de laatste paar wedstrijden zit Swift 2 in een heerlijke flow en werd er al gewonnen van Apeldoorn en HKC. Kortom, Swift had wel zin in een revanche tegen Groel Geel!

Na het wennen aan een geheel groengele zaal (inclusief vloer) kon de wedstrijd aanvangen. Swift begon fel, met beleving en met goede afronding. Hicham had zijn vizier op scherp staan terwijl Elske haar terrein rondom de korf domineerde en zelfs heren eruit sprong in duels. Over het algemeen was de tegenpartij vrij fysiek terwijl de scheidsrechter veel liet doorspelen, wat resulteerde in slechts 4 vrije ballen en 1 strafworp bij de twee ploegen. Gedurende de hele wedstrijd heeft Swift voor gestaan, wisselend met 4 punten en dan weer 1 punt. Met rust stond Swift met 2 punten voor.

Groen Geel haalde alles uit de kast: alle reserves werden ingezet, mensen werden naar andere vakken overgeheveld. Het mocht niet baten, Swift speelde gewoon goed en liet zich niet van de wijs brengen door het fysieke spel van de tegenpartij. Met nog enkele minuten te spelen en een score van 16-17 vond Marwan het tijd om de punten binnen te halen en maakte wederom 2 punten verschil op het scorebord: eindstand 16-18. Dit was de eerste van de vier lastigere return wedstrijden van de zaal die we als team tot een goed einde hebben weten te brengen.

De Hemelse Pannenkoeken die na de wedstrijd werden genuttigd smaakten des te beter en met 2 punten op zak en een volle maag reed de ploeg door naar Haarlem voor de wedstrijd van Swift 1 waar genoeg reden was voor nog meer blijdschap!

Aanstaande zaterdag speelt Swift 2 tegen Dalto om 20:20 uur in Oostenburg. Vorige keer eindigde deze pot in een gelijkspel (12-12) dus het belooft een mooie wedstrijd te worden! Komen jullie kijken?

Zondag is Swift 1 weer een stapje dichter bij het kampioenschap gekomen. In de Oostenburghal trokken de Amsterdammers na een spannende wedstrijd aan het langste eind. Het werd 18-16.

In de wedstrijd tegen DOT uit Oss trad dokter Anna in de basis aan voor dokter Nienke, die weekenddienst had en een waardige vervanger in haar collega had. Vlak voor de wedstrijd moest Swift nog een last minute wijziging doen in de opstelling. Rick was ziek en werd vervangen door Jasper, die daarmee in zijn vertrouwde vak van vorig jaar startte.

De wedstrijd begon in het voordeel van Swift. Met name het vak van Anniek, Anna, Jelle en Tom begon zeer scherp en Swift kwam op 5-1 voorsprong. Het andere vak had wat moeite met de schwung vinden. Nadat het spel een aantal keer stil had gelegen door een blessure en time outs, was de flow bij Swift er een beetje uit. Dat gaf DOT de mogelijkheid zich te herpakken. Swift bleef voor staan, zelfs weer tot 4 punten, maar steeds weer gaf Swift DOT de gelegenheid om zich terug te vechten. Zelfs tot 8-8. De scherpe Jelle tekende nog voor 3 van de 5 doelpunten die daarna volgden. In de slotfase van de eerste helft wist DOT nog 2 keer de korf te vinden. Met 13-10 gingen we rusten.

In de kelder van Oostenburg spraken we af scherpte te bewaken en DOT niet meer in de wedstrijd te laten komen door fouten van ons. Swift begon goed door gelijk weer het gat van 4 punten te slaan. Het gat bleef steeds schommelen tussen 4, 3 en 2 punten. Dichterbij kwam DOT eigenlijk niet, maar de spanning sloeg wel toe, want de doelpunten van Swift vielen ook niet bij bosjes. De spanning werd versterkt door niet perse inconsistente, maar wel heel onvoorspelbare beslissingen van de scheidsrechter, die niet vies was van strafworpen en vrije ballen. In de slotfase kwam DOT op één punt heel dichtbij: 17-16.

Inmiddels waren Franka en Laura in de ploeg gekomen voor Marianne en Anniek. Bloedstollende minuten, waarin echt nog wel gescoord moest worden, want niemand was gerust op de voorsprong van één doelpunt. En daar was Laura. Nadat ze ook al een belangrijke bijdrage aan de winst van Swift 3 had geleverd in de wedstrijd daarvoor, dacht ze: kom, ik red de wedstrijd van Swift 1 ook even. De Oostenburghal ontplofde (zo herinnert uw verslaggever het zich in ieder geval) na haar verlossende doelpunt.

Een belangrijke overwinning dus, wederom, voor Swift. En weer een stapje dichterbij het kampioenschap. 10 wedstrijden, 20 punten. Maar we zijn er nog niet. Volgende week staat Haarlem op het programma (15.45 in het Kennemer Sportcentrum), dat vecht tegen degradatie. In het verleden hebben we het tegen Haarlem best lastig gehad, dus winst is zeker geen zekerheid.