Swift  1   –  Velocitas 1     24 – 28
KIOS  1  –  Swift 1     19 – 20

Er zijn zo van die dagen dat ja na het laatste fluitsignaal jezelf vol verwondering  af vraagt wat je in hemelsnaam hebt meegemaakt. Zo een dag was het nu al weer anderhalve week geleden toen Swift de eerste zaalwedstrijd van  dit  seizoen af had gewerkt in onze eigen Oostenburghal. Voor het eerst sinds lange tijd weer uitkomend in de eerste klas mocht  het gelijk aantreden tegen een van de titelkandidaten Velocitas.  Maar ons eerste liet zien absoluut niet  onder de indruk te zijn en nam vanaf het eerste fluitsignaal direct het initiatief. Binnen de kortste keren stond het al 2-0 en dat bleek een voorbode te zijn voor een  heerlijke eerste helft met veel doelpunten. Beide ploegen lieten zich niet  onbetuigd en de goals vielen als pepernoten uit de zak van een van de vele roetveegpieten. Liefst 18 keer werd de meneer van het scorebord aan het werk gezet door een speler of speelster van Swift (alle 8 scoorden deze eerste helft), terwijl Velocitas 15 keer de knoppen liet bedienen.

De tweede helft ging  ons eerste in eerste instantie op dezelfde voet verder. Binnen no time hadden we er weer drie in het mandje liggen. De punten leken voor het oprapen te liggen maar we hadden even buiten de waard gerekend. In dit geval was de waard de man in het zwart. Deze scheids leek zich ten doel te hebben gesteld om in de contactsport die korfbal tegenwoordig toch is elk fysiek contact uit te bannen met het gevolg dat hij zijn fluitje liet horen zodra alleen maar de haartjes op de armen of benen elkaar raakten. Zo ook bij het schot wat 21-15 leek te betekenen. Ondanks dat de verdedigers van Velocitas al van vak aan het wisselen waren en iedereen er van uitging dat er een geldig doelpunt was gemaakt had deze scheids toch weer ergens iets weten te vinden om te kunnen fluiten. En dus keurde hij de goal af. Ik weet niet of de beste man dit nog leest maar ik kan hem verzekeren dat er ook na het zien van de filmbeelden met geen mogelijkheid welke overtreding dan ook te ontdekken valt. Mijns inziens een zeer duur foutje dus. En al leek er met een voorsprong van vijf goals weinig aan de hand toch was dit moment de kentering in de wedstrijd. Swift raakte steeds meer van de kook doo de manier van fluiten, daar waar Velocitas er toch wat volwassener mee om ging. Zij kropen dan ook steeds dichter bij daarbij geholpen doordat ons eerste steeds meer ging forceren en daardoor juist overtredingen ging maken. Niet zo slim natuurlijk als je weet dat een scheidsrechter daar heel erg op let. Het regende dan ook vrije worpen en strafworpen en hoewel we toch nog met 24-21 voor wisten te blijven was het duidelijk dat dit niet goed af kon lopen. De onzen irriteerden zich steeds meer en dat kwam hun spel natuurlijk niet ten goede. Scoren werd er dan ook niet meer gedaan door Swift 1. Velocitas profiteerde en ging er uiteindelijk op en erover om   tenslotte met 24-28 te zegevieren. En zo leed ons eerste een volledige onnodige nederlaag die toch in de eerste plaats vooral aan ons zelf te wijten is geweest. Natuurlijk werd de wedstrijd beïnvloed door het vele fluiten, maar daar had Velocitas ook last van. Zij bleven echter zoveel mogelijk hun ding doen terwijl wij volledig  uit het ritme raakten. Een goede leer voor de volgende keer.

Als je echter denkt dat dit  het summum van een bizarre wedstrijd was dan kunnen diegenen die afgelopen zaterdag naar Nieuw Vennep togen om ons eerste te supporteren tegen KIOS nog wel een heel ander verhaal vertellen. Een wedstrijd die in grote lijnen hetzelfde verliep als die tegen Velocitas. Een vroege voorsprong die tot aan de rust  gehandhaafd blijft. Weliswaar minder goals als de eerste wedstrijd maar de ruststand van 8-11 in ons voordeel tegen een toch wel iets mindere tegenstander als Velocitas geeft alle mogelijkheden om in het tweede deel verder weg te lopen. En dat gebeurt dan ook vroeg in de tweede helft. Twee strafworpen achter elkaar bezorgen ons een voorsprong van vijf doelpunten. Maar ook deze wedstrijd lijkt dat  uiteindelijk niet voldoende. Plotseling stokt het scoren. 8-13 wordt 11-14, 11-14 wordt 15-15 en 15-15 wordt 19-16 maar dan ineens in het voordeel van KIOS. Misnoegd zitten we op de tribune als de klok dan nog 1.15 aanwijst en we de amechtige pogingen van ons eerste zitten te aanschouwen om überhaupt nog een keer tot scoren te komen. Toen dat met 1.12 op de klok lukte klonk er dan ook slechts een lauw applausje vanaf de Swift tribune. Dat onze verdediging enkele seconden de bal weer wist te veroveren bracht weinig extra enthousiasme bij de supporters. Wel was de verwondering  groot toen Rick met een ware onderhandse toverbal vanaf een meter of elf 19-18 tevoorschijn toverde. Er waren nog 45 seconden te spelen en dus werd de ploeg toch nog maar 1x vanaf alle kanten aangespoord om alles op alles te zetten. Je kan natuurlijk nooit weten, misschien was een puntje toch nog mogelijk. KIOS voelde nu toch ook weer de druk en verdomd, ze maakten een foutje. De bal gaat snel naar onze aanval, Rick wordt in stelling gebracht en van ver verdwijnt de bal opnieuw door de korf. 20 Seconden voor het einde is dan toch  het eerste punt in deze competitie binnen handbereik. Maar ja, KIOS kan nog wel een aanval spelen, dus het is ineens billen knijpen of het alsnog fout gaat. Onze verdediging probeert de tegenstanders in ieder geval zo min mogelijkheid vrijheid te geven en zitten hen dus bovenop de huid. En daar blijkt KIOS niet mee om te kunnen gaan. Een slecht geplaatste bal richting paalzone wordt niet onder controle gekregen en zijn we er als de kippen bij om de bal te veroveren. Ik kijk op  de klok en zie de tijd van 10 naar 09 seconden verspringen.  Het zal toch niet? Met twee lange halen komt de bal achter in de hoek van het veld bij Jasper terecht. Er is nog 4.5 seconden te spelen. Jasper schiet en een seconde later staan we op de banken. De klok staat stil op 3.6 seconden maar in dezelfde oogopslag zien we ook dat het scorebord 19-20 aangeeft. Want Jaspers schot is feilloos door het mandje gevallen. Alles wat blauw geel  is staat te glimmen en te stralen. Wat een ontknoping. Vier doelpunten in 68.4 seconden, je moet er bij zijn geweest  om het te geloven. Ik heb begrepen dat de sporthalbeheerder in Nieuw Vennep de volgende dag diverse KIOS spelers nog steeds op de spelersbank wezenloos voor zich uit zagen zitten kijken, niet begrijpend hoe ze dit uit handen hadden kunnen geven. Zoals ik al zei aan het begin van dit artikel, je hebt van die wedstrijden dat je je achteraf afvraagt wat je in hemelsnaam zojuist hebt meegemaakt.

Tot volgende keer,

Adri

Swift  2  –  IJsselvogels 2             10 – 27
KIOS 2   –  Swift 2                          22 – 12

De start van de zaalcompetitie verloopt. voor Swift 2 tot nu toe verre van bevredigend. Twee zware nederlagen en een ploeg die geen schim is van het team dat op het veld zo fris en fruitig de tegenstanders van het veld speelden. Stond er op het veld een ploeg vol overtuiging die makkelijk scoorde en de doelpunten aaneen reeg, nu mis ik bij meerderen de absolute wil om te winnen. Weinig beleving, geen vechtlust, geen overtuiging en slecht schieten zorgen er voor  dat er dus twee keer kansloos werd verloren. En was dat de eerste wedstrijd tegen IJsselvogels nog wel enigszins verklaarbaar doordat IJsselvogels over vele schijven heel makkelijk de korf wist te vinden en eigenlijk een prima ploeg was, KIOS 2 vond ik een stuk minder qua korfbal en qua schot, maar ook dit kon ons tweede niet bolwerken. Tegen IJsselvogels kon Swift 2 in de beginfase nog enigszins meekomen maar na 3-5 nam IJsselvogels snel afstand. Bij ons lukte er weinig tot niets en zij scoorden op een gegeven moment bijna 1 op 1 en zo was deze wedstrijd bij rust al beslist gezien de 5-14 ruststand.

De tweede helft kende was het niet veel anders. De eerste paar minuten hielden beide ploegen elkaar nog even in evenwicht maar na 7-16 stond het 15 minuten later 7-24. Er waren gerust zat mogelijkheden maar het schot was ver weg en ook was er wel de nodige pech met een paar ballen met er in er weer uit de korf, maar over het geheel genomen was het gewoon niet goed wat ons tweede liet zien.

Tegen KIOS vond ik dat nog een graadje erger. Symptomatisch was het begin van deze wedstrijd. Na 3 minuten had KIOS 4x de bal in de aanval gehad en stond het 4-0 waarbij KIOS geen strobreed in de weg werd gelegd. Pas hierna leek het tweede waker geschud en begon het wat meer van zich af te bijten maar dat was slechts van  korte duur. Het tweede kwam terug tot 5-4 en er waren kansen op meer maar het bleek definitief over met Swift 2. De rust kwam bij 12-7 waarna in de tweede helft nog maar 4 goals er biij gemaakt werden. En zo  werd het uiteindelijk 22-12.

Na 2 wedstrijden is er natuurlijk nog weinig aan de hand, maar iedereen zal het met me eens zijn dat er wel snel  uit een ander vaatje getapt dient te gaan worden. Kortom werk aan de winkel. Dit snel vergeten en het gevoel van het veld terug zien te krijgen. Ook volgende week zal het weer een zware dobber worden als er in Zeeland aangetreden dient te worden tegen Tjoba 2. Toch denk ik dat er echt wel kansen liggen. Dat baseer ik dan met name op datgene wat er op het veld is gepresteerd.  Dat kan niet zo maar ineens verdwenen zijn. Maar dan zal er dus wel met heel veel meer overtuiging gespeeld moeten gaan worden en zal er veel meer een over-mijn-lijk mentaliteit getoond moeten worden. Lukt dat (en waarom zou dat niet lukken) dan gaat het dit seizoen echt wel goed komen met ons tweede.

Succes en tot volgende keer

Adri

Swift 1, Herbstmeister!!!!   Klinkt dat niet als een Duncan tijdens het Eurovisie Songfestival, een Hazes in de Arena, een Meeuwis in het Philipsstadion of een Madonna in de Kuip (O nee, die laatste kan niet zingen). Nou ja, Herbstmeister, het klinkt in ieder geval geweldig. En dat realiseerde ons eerste afgelopen zaterdag op zeer overtuigende wijze thuis tegen Viko, wier rol na deze nederlaag wel uitgespeeld lijkt. En zo rekende Swift 1 in een prima wedstrijd hoogstpersoonlijk af met een mogelijke concurrent. En dat terwijl we de wedstrijd zonder Tom en Jasper moesten beginnen aangezien zij de week er voor niet topfit bleken te zijn. Maar daar viel in de wedstrijd niets van te merken, want hun vervangers Hicham en Mees vulden de opengevallen plekken meesterlijk in. Altijd lekker te weten dat er mensen achter het team staan die zonder problemen ingezet kunnen worden. In de heenwedstrijd die we daar met 20-24 wonnen was het toen ook een wedstrijd in de wedstrijd tussen de topscorers van beide ploegen, Jelle aan onze kant en Marcel Heijne van Viko. Beide heren mochten nu in een man tegen man gevecht uitwijzen wie de sterkste zou zijn omdat beide coaches hun opstellingen zo hadden gemaakt dat zij tegenover elkaar kwamen te staan. Verdedigend hadden de mannen allebei de zaakjes goed op orde en zodoende waren ze scorend een stuk minder dominant maar dat kon Viko een stuk slechter opvangen dan Swift 1, dat bijna iedereen wel 1 of meer goals zag scoren.

Het spits werd daarbij afgebeten door Jelle al snel gevolgd door Anniek en Silvana. Daarna bleef Viko steeds weer aanhaken waardoor Swift 1 niet echt afstand kon nemen. Het werd 3-2, Jelle scoorde 4-2. Na 4-3 werd het door Rick en Nienke 6-3 maar heel snel was het al weer 6-5. Rick bracht ons weer op twee verschil, Viko scoorde 7-6 waarna Jelle en Hicham het verschil van drie herstelde. De laatste paar minuten waren tenslotte helemaal voor Viko dat ineens even de geest kreeg en in deze periode het evenwicht volledig herstelde Hicham zette ons nog wel een keer op voorsprong maar het laatste woord was aan Viko dat voor een 10-10 ruststand tekende. Achteraf bleken dit de enige minuten waarin ons eerste even geen antwoord had op het spel van de tegenstander, want wat het eerste ons de tweede helft voorschotelde was van een zeer hoog niveau en bleek Viko uiteindelijk veel te machtig.  De eerste paar minuten kwam dat in de score nog niet tot uiting. Nienke zette ons weer op voorsprong, waarna Mees zijn debuut in Swift 1 opluisterde met de belangrijke 12-10, Rick maakte de 13-11 waarna Nienke de aanzet gaf tot de definitieve genadeslag met de 14-12. Hierna ging het snel. Silvana, Rick, Jelle en Jasper deden ons echt weglopen bij Viko dat nog heel even tegenspartelde en de achterstand terugbracht naar 18-14. Maar ons eerste was niet meer te stoppen en denderde door naar 21-14 via doelpunten van Jelle, Anniek en Silvana. Als laatste mocht Viko de eindstand op 21-15 bepalen, maar dat mocht de pret niet meer drukken. De lachende gezichten bij coach Martin en zijn team na het laatste fluitsignaal zeiden wat dat betreft genoeg. Het applaus van het publiek langs de kant trouwens ook.

En zoals elk verslag volgt dan na alle veren in de kont de kritiek. Er zijn namelijk altijd wel dingen waarover we kunnen zeuren en zeiken. Maar ik heb deze wedstrijd dusdanig zitten genieten dat me eigenlijk nauwelijks puntjes zijn opgevallen die hier genoemd moeten worden. Of die ik hier nu niet wil noemen want dat zou de mooie prestatie geen eer aan doen deze keer. En anders neemt coach Martin deze taak wel een keer over. Dat durf ik hem wel toe te vertrouwen. Overigens werd de vreugde na de wedstrijd nog wat verhoogd nadat de overige uitslagen binnen kwamen sijpelen. Alleen Synergo behaalde ook de volle winst, maar Rust Roest (gelijkspel) en Rigtersbeek (nederlaag) verspeelden punten tegen zwakkere broeders, waardoor we de zaal in gaan als koploper met  twee punten voorsprong op Synergo en op Rust Roest en dan kunnen we er toch niet meer omheen dat we als promovendus toch maar mooi een van de grote favorieten voor de titel zijn geworden. Wat dat betreft mag het van mij alvast april zijn. Gaat de zon tenminste ook weer schijnen.

Tot in de zaal, Adri

Ons tweede kende afgelopen zaterdag een bliksemstart tegen het tweede van Viko dat in de thuiswedstrijd aan het begin van het seizoen al een stevig pak op de broek had gekregen (4-17). En ook deze keer kende Swift 2 eigenlijk weinig problemen. Zoals ik al zei ging ons tweede overdonderend van start en hadden zij al  snel een 5-0 voorsprong te pakken. Pas daarna ging Viko ook meedoen qua score maar echt dichtbij kwamen ze never nooit. Bij de rust leidde ons tweede dan ook comfortabel met 9-5.

De tweede helft startte Swift 2 op dezelfde wijze als voor rust. De eerste vijf doelpunten waren  weer van blauw/gele makelij voordat Viko iets terug kon doen. Sam en Anna lieten het tweede nog verder uitlopen naar 10 punten verschil. Hierna nam Swift wat gas terug. Coaches Pelle en Stefan konden wissels Suzan en Britt ook nog wat speeltijd geven maar ondanks dat kon Viko geen meter dichterbij komen. Anna, Youp, Marwan en Suzan maakten uiteindelijk de 20 vol. Viko deed af en toe  wel iets terug maar op het einde prijkte er opnieuw een ruime  overwinning op het scorebord (20-10).

Een goede overwinning en daarmee sluit Swift 2 de eerste veldhelft af met een uitstekende tweede plaats achter het tot nu toe ongenaakbare MIA, dat tot dusver al  zijn wedstrijden wist te winnen. Het wachten is dus op een misstap van de koploper, terwijl we zelf gewoon ons ding moeten blijven doen. Tot nu toe is dat in ieder geval prima gelukt en ik heb dan ook het volste vertrouwen dat het zeker niet fout zal gaan doordat het tweede het ergens zal laten liggen. Daarvoor speelt de ploeg elke keer weer met teveel elan en speelt het een te leuk spelletje. Laten we hopen dat jullie in de zaal niet weer zo een team met oud-eerste spelers tegenkomen, want dan denk ik dat jullie hele ogen zullen gaan gooien.

Een kort  verslag deze keer, maar er viel dan ook weinig op deze wedstrijd aan te merken. Het was gewoon opnieuw weer heel leuk om naar jullie te kijken. Succes in de zaal en tot gauw maar weer.

Adri