Afgelopen zaterdag toog het Swift gezelschap richting Zoetermeer om daar de strijd aan te gaan met het boven Swift staande Phoenix. Nu zegt de stand op dit moment natuurlijk nog helemaal niets maar deze wedstrijd zou toch een aardige indicatie kunnen zijn om te zien waar ons eerste nu staat in deze fase van de competitite.  Wel, ik moet zeggen, na afloop van deze wedstrijd weet ik dat nog steeds niet. De twee punten gingen dan wel mee naar Amsterdam maar naar mijn mening was dat een zeer gelukkige overwinning die pas gestalte kreeg in het laatste kwartier van de wedstrijd.

De eerste helft met name was van een zeer matig niveau. Met name de eerste aanval grossierde in balverlies en ik denk dat we de handen dicht mochten knijpen dat Phoenix daar helemaal niets mee deed. In de allereerste beginfase wilde het af en toe nog wel lukken en dan was het meestal ook gelijk raak ook waardoor Swift een 4-2 voorsprong kon nemen. Aangezien ook de andere aanval nauwelijks tot scoren wist te komen waren de Swift doelpunten heel erg duur deze eerste helft. Maar zoals ik al zei Phoenix deed er weinig mee. Zodoende was het leed bij de rust allemaal nog wel te overzien. We stonden dan wel achter maar de 8-6 stand in het voordeel van Phoenix was nog niet onrustbarend.

Wel noopte het coach Martin tot een wissel in de rust. Anniek is weer hersteld van haar blessure en mocht haar eerste minuten van dit seizoen gaan maken. In eerste instantie leidde dit niet direct tot de ommekeer.  Phoenix liep nog verder uit naar vier punten verschil en niets wees er op dat ons eerste aan de beterende hand zou zijn. Direct na de twee goals nam coach Martin zijn volgende maatregelen. Jasper kwam de eerste aanval versterken voor Tom die op zijn beurt naar het andere vak verhuisde. En vanaf dat moment begon het wat beter te gaan. Niet dat onze eerste aanval nu ineens flitsend van leer trok maar er werd in ieder geval weer gescoord doordat Jasper weer eens één van zijn befaamde niet-kunnen-missen-dagen had. Zo een beetje zijn eerste schot van ver was gelijk raak en ook al scoorde Phoenix gelijk daarna ook weer toch was ons eerste ineens helemaal los. De tweede aanval leek zeer geïnspireerd door de wissels en in 2 aanvallen was het 11-9. Twee schoten van Jasper later stond het 11-11. De ploeg zat lekker in een flow en Phoenix leek rijp voor de slacht. Voor mij was het dan ook een beetje vreemd dat coach Martin juist nu opnieuw ging wisselen in de tweede aanval. Marianne kwam in de ploeg daar waar ik dan eigenlijk nog eerder een wissel in de eerste aanval zou verwachten. Maar goed een winnende coach heeft altijd gelijk en Swift bleef nog even door scoren. We kamen op 11-13 maar daar stokte het toch weer even bij de eerste aanval. Phoenix kwam op 13-13, wij weer op 13-14. Phoenix draaide het weer even om en kwam op 15-14 maar met zijn vierde goal van ver schoot Jasper beide ploegen weer op gelijke hoogte. Vanaf dat moment bleek toch dat Swift de langste adem bezat. We liepen uit naar 15-17 en hoewel Phoenix nog heel even tegensputterde werd de zege in de laatste minuten definitief veilig gesteld en kwam het einde met de 16-19 overwinning.

Een overwinning die tot in de tweede helft door mij niet voor mogelijk werd gehouden. Want ons eerste speelde echt geen goede wedstrijd. Pas nadat er flink was gewisseld  kwam de ploeg in de wedstrijd. Maar dan nog. Beide vakken waren eigenlijk veel te afhankelijk van één persoon al ging dat bij de tweede aanval in de tweede helft wel een stuk beter en werden de goals meer verdeeld over het gehele vak. Elk team heeft zo zijn topschutters maar dan moet de rest wel mee scoren en dat gebeurde deze wedstrijd in beide vakken in een groot deel van de wedstrijd veel te weinig.

Misschien dat dat met het vele blessureleed te maken heeft, geen idee. Wat dat betreft is het natuurlijk een goede zaak dat Anniek haar partijtje weer mee kan gaan blazen. Nu maar hopen dat Nicole en Silvana ook weer snel aan kunnen gaan sluiten. Al lijkt dat vooral bij Nicole een moeilijke zaak te gaan worden  aangezien die sinds afgelopen week met haar voet in het gips rond loopt. Dat is natuurlijk een enorme tegenvaller, vooral voor haarzelf maar daarnaast natuurlijk ook voor Swift 1.  Hopelijk mag het gips er weer gauw vanaf en kan Nicole aan haar herstel gaan werken. Vanaf deze kant in ieder geval heel veel beterschap toegewensd.

Volgende week wacht opnieuw een uitwedstrijd. We gaan dan naar het verraderlijke Roda Westzaan. Dat mag dan op dit moment met 0 punten onderaan staan maar het waren drie kleine nederlagen en daarnaast hebben wij altijd moeite met de blauwwitten uit de Zaanstreek. Voeg daarbij dat we in de voorbereiding nog van hen verloren en ons eerste zou gewaarschuwd moeten zijn. Als iedereen echter het koppie erbij houdt en jullie wat minder gehaast en onrustig te werk gaan dan moet het lukken om ook deze derde wedstrijd op rij te winnen.

Succes in ieder geval en tot volgende keer

Adri

Het was allemaal niet even oogstrelend om te zien, maar toch boekte Swift 2 op redelijk gemakkelijke wijze haar eerste zege van het seizoen: ALO 2 werd met 15-11 verslagen. Het publiek werd – zeker in de eerste helft – niet verwend met veel doelpunten. Nieuwbakken aanvoerder Jan van Andel had kort na de wedstrijd een opvallende verklaring voor de doelpuntendroogte. ,,Het kruit was nat. En met nat kruit valt maar moeilijk te schieten.’’

Die opmerking kwam niet helemaal uit de lucht vallen. Marwan Dahmani – tijdens de wedstrijd goed voor zes doelpunten – wist in de rust van het eerste nog maar moeilijk de korf te vinden (hij beweerde zelf dat hij vier keer op rij scoorde, maar dat verhaal kon niemand verifiëren). ,,Marwan heeft zijn kruit verschoten’’, was de logische conclusie van Jan. ,,Hoe het met mijn kruit zat vandaag? Je hebt wel kruit nodig om het te kunnen verschieten. Nouja, ik heb wel kruit, maar alleen van dat natte spul. Daar kun je niet mee werken.’’

Ik weet uit zeer betrouwbare bron (echt zeer betrouwbaar) dat Jan zondag niet de enige was die met een vochtige lading moest vuren.

Oké.

Gelukkig hielden Marwan en Britte Heijink – die haar basisdebuut maakte – hun kruit wel droog. Marwan toonde zich zeer zuiver in het vak met Laura, Elske en ik. Britte pakte heel bekwaam haar doelpunten mee op momenten dat vakgenoten Jan, Marcus en Franka het even moeilijk hadden.

Enkele uitzonderingen daargelaten vroeg trainer Pelle zich in de rust terecht af wat we onszelf aandeden. ,,Die gasten kunnen eigenlijk niet veel, maar jullie helpen ze in het zadel door je kansen niet af te maken. Op deze manier blijft het spannend.’’ Met al zijn ervaring wist Pelle wel hoe hij het Amsterdamse kruit kon droogleggen. ,,Help je vakgenoten. Ga bewuster iemand uitspelen en geef diegene dan ook het vertrouwen.’’

Met dat advies ging het aanvallend veel beter. De juiste mensen werden uitgespeeld en daardoor konden vakgenoten ook hun doelpunten meepakken. Het beterende spel bleek een inspiratie voor ALO, dat nu ook de korf wist te vinden. Een kwartier voor het eind van de wedstrijd besloten we het daarom verdedigend anders neer te zetten. Waar eerst de nadruk lag op open verdedigen en de pass eruit halen, stonden we nu degelijker. ALO scoorde nog wel een paar keer, maar wist het gat van vier doelpunten niet te dichten.

Winnen voelt fijn, ondanks dat er nog genoeg punten zijn om aan te werken. Het is heel jammer dat we niet met beide selectieteams konden genieten van de overwinning. Komende week gaan we als selectie weer keihard werken en elkaar beter maken; dan kan het niet anders dat we zondag vier punten in de tas hebben.

Ik heb er alle vertrouwen in.

Tom