De derde wedstrijd in het vierluik om ons veilig te spelen en ons weer een jaar te verzekeren van het korfballen in de eerste klasse. En misschien ook wel de belangrijkste van die vier wedstrijden aangezien onze directe concurrent Roda uit Westzaan op bezoek kwam. Twee punten achterstand op ons en waarschijnlijk hun laatste kans om degradatie af te wenden. In Westzaan was het een redelijk onbedreigde overwinning geworden voor Swift dus voorzichtig optimistisch trokken we afgelopen zaterdag richting sporthal Oostenburg. Aldaar gearriveerd bleek de hal lekker vol te zijn gelopen wat natuurlijk mede werd veroorzaakt door de kampioenswedstrijd van Swift 2 dat na een moeizaam begin uiteindelijk dik verdiend de punten in eigen huis hield en daarmee het kampioenschap en eindelijk de zo zeer gewenste promotie naar de  reserve eerste klas in de wacht wist te slepen. Daarmee feliciteren we de ploeg en coaches Marianne en Errol natuurlijk van harte en het zorgde gelijk dat Swift 1 met een goed gevoel aan de wedstrijd tegen Roda ging beginnen.

En wat voor een wedstrijd werd dat wel niet. Het werd uiteindelijk zowel letterlijk als figuurlijk een waar korfbalgevecht met een bizar scoreverloop. Na de inleidende schermutselingen die bij 2-2 werden afgesloten (met Jasper twee keer als onze goalgetter) liet ons eerste zien dat er voor Roda niet zo veel te halen leek. En net als in uitwedstrijd waren het onze dames die het voortouw namen bij het veroveren van de 7-3 voorsprong. Anniek (2x) en Silvana deden dat met mooie afstandschoten, Kimberley van dichtbij na goed afvangwerk van Mees. Tussendoor was, ik zou bijna zeggen uiteraard, ook Jasper nog een keer succesvol. We liepen verder uit naar 9-4 via rake afstandschoten van Hessel en opnieuw Jasper en zo leek er geen vuiltje aan de lucht. En dat was er ook eigenlijk niet. Swift was duidelijk de betere ploeg en zou alleen maar verder uit moeten lopen was de verwachting. Alleen was Roda het daar niet mee eens. Luidkeels bijgestaan door de reservebank en door beide coaches gooide Roda alles in de strijd. Alles wat geoorloofd en niet geoorloofd was werd gebruikt om het gat met Swift te dichten. En in plaats van rustig te blijven en gewoon te blijven korfballen raakten bij ons enkele spelers langzaam helemaal van het padje omdat de scheidsrechter, die oren en ogen te kort kwam voor alles wat er gebeurde, niet altijd floot voor alle overtredinkjes die tegen hen gemaakt werden. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het andersom precies zo gebeurde, maar op deze manier kreeg Roda precies wat het wilde. Een paar van ons vergaten te korfballen, begonnen hun eigen oorlogje uit te vechten en daarmee ging het eigenlijk faliekant fout. Zes keer achter elkaar scoorde Roda en ineens stonden we met 9-10 achter en het is dat Silvana in de laatste minuten nog een doorloopbal benutte anders hadden we met een totaal onnodige achterstand de rust in gegaan. Een rust, die hopelijk net op tijd aanbrak en waarin onze coaches Otto en Marianne de boel hopelijk weer een beetje tot bedaren wisten te brengen.

Maar daar bleek in het begin van de tweede helft helemaal niets van. Het gevecht ging vrolijk verder en Roda profiteerde optimaal. Het werd na de 10-11 nog wel 11-11 door een onmogelijke onderhandse bal van Kimberley die wegvallend van de korf vandaan de bal toch nog onderhands onder haar dame door richting en zelfs in de korf wist te deponeren. Maar doordat de irritatie aan onze kant maar bleef toenemen kon Roda zelfs uitlopen naar een 11-14 voorsprong. En dus werd er ingegrepen. Coach Otto paste verschillende wissels toe bij de heren. Gelukkig had Hessel zijn hoofd wel koel gehouden want toen hij bijna onder de korf staand een klein kansje kreeg bracht hij de opmars van Roda weer even tot stilstand. En toen Silvana direct daarna van afstand 13-14 scoorde was iedereen weer bij de les. Men begreep dat er alleen gewonnen kon worden als we weer normaal het eigen spel zouden gaan spelen. Onze mannen herpakten zich precies op tijd, concentreerden zich weer op hun taak waarna onze dames opnieuw lieten zien van doorslaggevende betekenis te kunnen zijn. Floor schoot van afstand de gelijkmaker door de korf en Anniek mocht ons daarna vanaf de strafworpstip weer op voorsprong brengen. Anniek liet zien inmiddels een zekerheidje te zijn geworden vanaf die stip want rustig schoot zij raak. Hessel vergrootte van achter de korf de voorsprong naar 16-14 waarna Floor nog een keer een duit in het zakje deed en met een lekker schotje scoorde zij 17-14. Roda bleef echter nog wel in het spoor met 17-15, maar nu was het Jasper met één van zijn befaamde afstandpoeiers die het verschil terug op drie bracht. Nog wilde Roda niet opgeven en dus werd het 18-16. Met nog drie minuten op de klok was het dus zaak rustig te blijven en de wedstrijd met lange aanvallen uit te spelen.  Roda had al een tijdje zijn toevlucht genomen tot elke aanval zo snel mogelijk te schieten en daarom moesten we zien te voorkomen dat zij de bal nog veel in de aanval zouden krijgen. Dat lukte dan ook redelijk en met de paar gehaaste pogingen die Roda nog kon ondernemen wisten onze rebounders wel raad. En toen Silvana in de voorlaatste minuut ook nog eens onreglementair werd gestuit kon zij de wedstrijd vanaf de stip definitief op slot gooien. En zo geschiedde. Ook deze stip ging geruisloos door de korf. En dus kon in het veld al feest gevierd gaan worden. Het was gelukt. In een zenuwslopende wedstrijd waren die twee broodnodige punten in de wacht gesleept. En zoals ik in het begin al zei met een bizar scoreverloop, want van 9-4 voor naar 11-14 achter en dan weer naar 19-16 voor zie je toch niet elke dag gebeuren. Maar ach wat dondert dat. Volgend jaar vinden we de naam Swift opnieuw terug bij de eerste klassers. Een puike prestatie in een ongemeen spannende competitie. Want over bizar gesproken, nadat het eerste klasseschap in deze wedstrijd langere tijd onzeker leek te worden, vonden we ons nadat alle uitslagen van deze week bekend waren onverwacht terug op een derde plaats in de ranglijst. Zo dicht zitten de nummers drie tot en met zeven dus bij elkaar in deze poule. Nu nog één wedstrijdje volgende week. Een wedstrijd die lekker ontspannen gespeeld kan worden. En daarna kunnen we ons richten op de tweede helft van de veldcompetitie. Daar hebben we ook nog even iets recht te zetten. Maar eerst nog naar Atlantis. Succes volgende week,

Adri

Deze keer kregen we bezoek van een soort Angstgegner zoals ze in Duitsland een ploeg noemen waartegen je eigenlijk zelden of nooit een positief resultaat weet te behalen. Afgelopen jaren hebben we menig robbertje met Refleks uit mogen vechten en dat leidde steevast tot ruime nederlagen. En dus toog ik afgelopen zaterdag met weinig hoop op een gunstig resultaat richting Oostenburghal. Extra vroeg deze keer omdat eerst Swift 2 een belangrijk potje op het programma had staan. Als koploper moest er gewonnen worden om de kansen op de al jaren felbegeerde titel in eigen hand te houden. Voorafgaand aan deze wedstrijd was daar de enorme meevaller dat nummer 2 op de ranglijst een enorme dreun had gekregen en dik verloren had. Zelf stelde Swift 2 ons ook niet teleur en werd nummer 3 ruim verslagen waardoor ineens het kampioenschap voor het grijpen ligt. As. zaterdag kan dan ook de kroon op het werk gezet worden als er gewonnen wordt van Tweemaal Zes. Dus komt dat zien, komt dat zien. Deze ploeg verdient het om onder toeziend oog van een flinke supportersschare te gaan strijden voor het allerhoogste.

Maar nu terug naar afgelopen zaterdag en de strijd tussen Swift 1 en Refleks 1. Nu hadden wij de mazzel dat pal voor aanvang van onze wedstrijd bekend werd dat Velocitas in onze poule had gewonnen en daardoor onbereikbaar was geworden waardoor Refleks eigenlijk niets meer had om voor te strijden. Stiekem hoop je dan dat zij de wedstrijd een beetje zouden laten lopen maar dan kwamen we toch wel heel erg bedrogen uit. Want vanaf seconde één ging Refleks vol voor de overwinning en moest Swift 1 direct alle zeilen bijzetten om in het spoor van Refleks te kunnen blijven. En zeker in de eerste fase van deze wedstrijd hadden we het vreselijk lastig. Refleks schoot vanuit alle hoeken raak en wij konden maar moeilijk volgen en zo stond er al snel een 2-6 achterstand op het scorebord met doelpunten van Tom en Jasper namens Swift. Vanaf dat moment kregen wij iets meer vat op de aanvallen van de ploeg uit Rijswijk en konden we aan de inhaalrace beginnen. Waarbij met name een belangrijke rol was weggelegd voor Jasper die deze eerste helft behoorlijk on fire was en met verre afstandschoten zeer trefzeker was. Vijf keer was het die eerste helft raak en daarmee nam hij de ploeg op sleeptouw en omdat Hessel, Floor en Silvana in het andere vak ook mee gingen scoren zagen we een paar minuten voor rust een 10-10 stand op het scorebord staan. En dus was het verdomde jammer dat Refleks er toch nog 2 in wist te prikken waarvan met name de laatste een ware toverbal was. Vanaf het uiterste hoekje van middenlijn en zijlijn werd er snel en bijna zonder te kijken richting korf geschoten, een bal die er zomaar plompverloren in plofte en zo stonden we bij de rust toch met 2 punten achter.

De tweede helft was iets minder doelpuntrijk. Maar ondanks alle verwoede pogingen bleven we telkens achter de feiten aan lopen. Tom, Floor en Mees zorgden er wel voor dat we gelijke tred met Refleks bleven houden maar steeds weer was er na onze gelijkmaker ook weer een snelle achterstand. Het werd 13-15 waarna Kimberley de voor mij mooiste van de dag maakte. En dat betrof dan niet eens het doelpunt zelf maar vooral het uitgekiende balletje van Anniek waarmee ze onder druk van 2 dames Kimberley op 2 meter van de korf vrij wist te spelen. Maar nadat Refleks hierna weer 2 twee keer scoorde en op 14-17 wist te komen leek de strijd gestreden. Maar waar in het verleden de koppies gingen hangen en we dan alsnog naar een ruime nederlaag gespeeld werden is ons eerste dit jaar uit een ander hout gesneden. En dus werden de ruggen nogmaals gerecht. Er werd diverse keren slim gewisseld waardoor oa. Jesse weer minuten ging maken en dat meteen omzette in enkele sterke verdedigende rebounds. Ook werd Anniek naar het andere vak gedirigeerd om daar samen met Silvana voor nog meer aanvalskracht van de dames te zorgen en dat loonde zich aangezien Anniek de 15-17 door de korf schoot. Jasper deed ons aller harten weer sneller kloppen door opnieuw van ver ons nog iets dichter bij Refleks te schieten 16-17.  Refleks deed ons echter niets cadeau en knalde ons weer naar twee doelpunten achterstand. En dus konden we weer opnieuw beginnen. Ondertussen liep de tijd maar door in ons nadeel en leek de punten langzaam in das blaue hinein te verdwijnen. Maar al snel na de vakwissel werd er een overtreding begaan en mocht Silvana op de stip gaan staan. Stress bij Silvana (ze miste de laatste tijd nog wel eens een stippie) maar tijdens de time out voorafgaand aan deze strafworp kreeg ze van coach Otto en van meerdere teamgenootjes te horen dat dat nergens voor nodig was omdat ze deze strafworp gewoon er in ging gooien. Of dat geholpen heeft weet ik niet en zullen we ook nooit weten maar na het fluitsignaal ging de bal feilloos door het mandje en was er weer maar nog één doelpunt verschil. Echter waren er nog maar 3 minuten te spelen dus steeg de spanning ten top. Gelukkig veroverde de verdediging al weer vrij snel de bal en mocht onze aanval het weer gaan proberen. En met nog anderhalve minuut te spelen was daar ineens vanaf de zijlijn de gelijkmaker. Talloze schoten had ze gedurende de wedstrijd al op de rand van de korf zien eindigen maar eindelijk viel de bal wel een keer goed en scoorde Silvana de 18-18. Daarna was het nog wel even nagel bijten want Refleks deed er nog één keer alles aan om toch de overwinning in de wacht te slepen, hield die laatste anderhalve minuut de bal in hun aanval, schoot nog vier keer waarvan eentje in en uit de korf ging, maar toen uiteindelijk ook de laatste seconde weg was getikt en de toeter voor het eindsignaal ging konden de armen de lucht in en was er een zwaar bevochten en daardoor ook zeer verdiend punt binnen gesleept. Een uiterst belangrijk punt want hierdoor wisten we Roda op twee punten achter ons te houden terwijl ook Atlantis op 2 punten werd gezet. En dat betekent dat as. zaterdag het karwei afgemaakt kan worden. Dan komt Roda bij ons op bezoek. Om definitief veilig te komen hebben wij dan aan een gelijkspel genoeg, maar ik zal er geen moment om rouwen als er vanaf de eerste minuten een punt of 5, 6 voorsprong op het scorebord zal staan gedurende de hele wedstrijd. Al vrees ik dat Roda daar absoluut nog een stokje voor zal willen steken, want voor hen is het zo een beetje de laatste kans om het vege lijf nog te redden. Dus roep ik bij deze iedereen met een Swift-hart op om zaterdag naar de Oostenburg hal te komen. Er zijn genoeg wedstrijden te bekijken. Bijna alle senioren komen achter elkaar in het strijdperk voorafgegaan door de A1 en de E2. Ik zou zeggen, blijf eens lekker na je wedstrijd een paar uurtjes in de hal om te kijken hoe de ploegen het er vanaf gaan brengen. En wil je toch pas later komen, om 18.15 uur hebben we eerst de kampioenswedstrijd van Swift 2 en daarna de kraker tegen Roda waarbij Swift 1 zich weer een jaar van het 1e klasseschap kan verzekeren.

SWIFT-leden; Swift 1 en Swift 2 rekenen op jullie. Dus laat ze niet in de steek maar kom hun naar de overwinning supporteren.

Adri

Aan de hand van 3 V’s werd Swift 2 op zaterdag 18 maart 2023  door de coaches voorbereid op de thuiswedstrijd tegen ODIK: Vastberadenheid, Volwassenheid en Vrijheid. Vastberadenheid, want deze wedstrijd moest gewonnen worden. ODIK is een ploeg met routine, waardoor ook volwassenheid absolute noodzaak was voor een overwinning. Toch werd ook benadrukt dat er, met die volwassenheid in het achterhoofd, vrij gespeeld moest worden. Vlak voor de wedstrijd bleek verder dat nummer 2 Velocitas van het veld was geveegd (27-16) door Atlantis, waardoor met een victorie vast een voorschot op de titel genomen kon worden.

In eigen huis kwam de winst eigenlijk nooit echt in gevaar. Swift deed wat het al vaker deed dit seizoen: aan het begin van de wedstrijd een voorsprong opbouwen en die niet meer weggeven. Ondanks dat de voorsprong tot vlak voor het einde niet heel groot was, had Swift de controle over de wedstrijd. Verdedigend werd er geduldig gewacht tot de mogelijkheid zich voordeed de bal te onderscheppen. Dat kostte wat geduld, aangezien ODIK een aantal spelers heeft dat sluw speelt in de paalzone. Daardoor kon er weinig risico worden genomen. Daarnaast gingen veel schoten van ODIK over de korf heen, waardoor ze met een goede rebound redelijk simpel waren af te vangen. Aanvallend was het rebound-overwicht er ook, maar werd er scherper geschoten. Hoofdzakelijk Albert-Jan en Hicham waren verantwoordelijk voor de doelpunten, waardoor met een 11-8 voorsprong werd gerust. In de rust werd geconcludeerd dat, ondanks de waarschuwing vooraf, de doelpunten van ODIK toch vooral uit slimmigheden rond de korf voortkwamen. Daar moest in de tweede helft scherper op verdedigd worden. Daarnaast moest worden gewaakt voor het ‘stilvallen’ van de aanval als er weinig druk werd gegeven en we hoe dan ook wel vrij stonden. Zo geschiedde. In de tweede helft werd er gedisciplineerd verdedigd en stabiel verder aangevallen, waardoor de eindstand van 19-13 bereikt werd.

Door de zege en de off-day van Velocitas staat Swift – met nog 2 wedstrijden te spelen – 3 punten los van de concurrentie. Volgende week staat er voor het eerst sinds jaren dus weer een kampioenswedstrijd van Swift 2 op het programma! Tweemaal Zes is daarin de tegenstander. Neemt u vooral vuurwerk, trommels, een hoop gejuich, slingers, taart en tranen van geluk mee, dan zetten we volgende week de laatste stap naar de eerste klasse! De aftrap is om 18.15 in de Oostenburghal.

Graag tot volgende week,

Swift 2

Na een korfbalvrije periode van twee weken begon Swift 1 zaterdag aan de laatste serie van 4 wedstrijden waarmee de zaalcompetitie dit jaar wordt afgesloten. Een belangrijke serie aangezien ons eerste in deze periode het eerste klasseschap veilig dient te stellen. En de eerste wedstrijd van dit vierluik bracht ons naar het Kennemer topsportcentrum in Haarlem alwaar de groenwitte brigade van Rapid op ons stond te wachten. Een ploeg die dit jaar duidelijk een maatje te klein is gebleken voor deze klasse. Rapid bungelt eigenlijk met 1 puntje een beetje troosteloos onderaan de ranglijst en zou bij verlies vandaag nagenoeg zeker naar een klasse lager degraderen. Het was voor Swift 1 vandaag dus zaak om zich niet te laten verrassen en om de broodnodige twee punten mee richting Amsterdam te nemen.

Het werd een wedstrijd die we niet snel zullen vergeten. Rapid trok werkelijk alle registers open en ging daarbij tot het uiterste om nu eens een keer het zoet der overwinning te mogen proeven. Daarbij ging men regelmatig ietwat over de schreef en werd het fysiek totaal niet geschuwd. Nu kunnen de onzen daar ook wel wat van en dus werd het een stevig potje korfbal. En ondanks de vele overtredingen en het vele gooi en smijtwerk werd het onderling nooit onvriendelijk. Van beide kanten werd de fysieke strijd volledig geaccepteerd. De scheids had dan ook zijn handen vol aan dit potje en deelde alleen al in de eerste helft 11 of 12 strafworpen uit. Gelukkig bleven de onzen redelijk koel onder al dit strijdgeweld en nadat men eenmaal door had dat er deze wedstrijd meer gevraagd werd dan alleen een lekker wedstrijdje spelen, pakte Swift 1 langzaamaan het initiatief en begon men afstand te nemen van Rapid. Maar voor het zover was kwamen we eerst met 2-0 achter. Hierna begon het allemaal te draaien en zodoende scoorden we 4x op rij en werd de stand naar ons voordeel omgedraaid. Rapid wist vervolgens nog wel enige tijd aan te haken kwam bij 4-4 en 6-6 weer op gelijke hoogte en pakte zelfs ook nog de 7-6 voorsprong, maar toen was het wel welletjes en werd Rapid op ruime achterstand gezet wat leidde tot een 7-11 ruststand in ons voordeel. En het helpt dan vooral dat in tegenstelling tot Rapid wij alle strafworpen (6 in totaal deze eerste helft) wisten te benutten, waarbij Anniek (2x), Kimberley en Silvana de gedachte dat dames geen strafworpen kunnen nemen logenstraften. Ook Mees deed hier vrolijk aan mee met 2 rake stippen. Tussendoor viel er ook nog wel eens een gewoon doelpunt en daarvoor tekenden Jasper (2x), Mees, Hessel en Silvana. Kortom geen uitgesproken topschutters vandaag maar goals uit veler handen.

De tweede helft werd het qua strafworpen allemaal wat rustiger. Ons eerste liet zich ook nu niet van de wijs brengen en de overwinning kwam dan ook geen moment meer in gevaar. Er werd telkens op de juiste momenten gescoord en zo bleef het verschil met Rapid intact. De hele tweede helft schommelde het verschil tussen de 3 en de 5 doelpunten en je zag dan ook langzaam het vertrouwen van Rapid op een goed resultaat weg zakken. Swift bleef rustig zijn kansjes zoeken, gooide er onderwijl nog 7 in en trok op die wijze de wedstrijd uiteindelijk redelijk makkelijk over de streep. Al met al een wedstrijd waarin goed korfbal heel moeilijk was maar waarin de ploeg vooral mentaal goed op de been bleef.

Twee belangrijke punten rijker en weer, mede gezien de overige uitslagen in de poule, terug op de 4e plek in de rangschikking. Eén puntje achter plek 3, 2 punten voor op plek 7. En dus is in deze poule nog van alles mogelijk betreffende de 2e degradatieplek. De kampioen en de 1e degradant zijn wel duidelijk, Refleks is ook wel klaar voor dit seizoen (5 punten achter Velocitas, 6 punten voor Kios) maar door de overige ploegen moet er nog volop gestreden worden. Te beginnen voor Swift met as. zaterdag de thuiswedstrijd tegen Refleks. Daartegen heeft de ploeg nog wel iets recht te zetten want de uitwedstrijd werd enkele maanden geleden kansloos verloren en hadden wij een volslagen offday met slechts 7 doelpunten onzerzijds. Dus ik reken op een stevige revanche. Veel succes en tot volgende keer.

Adri

Dit weekend stond Swift 1 voor de zware opdracht om de op bezoek komende, ongeslagen koploper Velocitas uit Leiderdorp te bestrijden. Na de puike wedstrijd van vorige week tegen KIOS was ik dan ook zeer benieuwd of ons eerste opnieuw zou kunnen overtuigen en dat er een soort van opgaande lijn ingezet zou zijn. Het antwoord op deze vraag is na het zien van de wedstrijd tegen Velocitas: Verdedigend absoluut, aanvallend mwoah.

In de verdediging ziet het er op het ogenblik heel erg goed uit. Ook deze wedstrijd werden de aanvallers van Velocitas het vuur aan de schenen gelegd. Zo erg zelfs dat de irritatie en frustratie bij diverse Velocitasi (of hoe je de spelers/speelsters van Velocitas ook mag noemen) heel erg duidelijk zichtbaar was.

Aanvallend ging het zo nu en dan nog wel eens mis al liet ons eerste met name de laatste 10 minuten voor rust en de eerste tien minuten na rust zien wel degelijk dit onderdeel ook zeer behoorlijk te beheersen. Alleen stak deze wedstrijd weer het fenomeen ¨schotloze periode¨ de kop op. Want nadat in bovengenoemde periode met prima aanvalsspel een 6-10 achterstand werd omgezet in een 13-11 voorsprong was het hierna ineens zomaar weer over en werd in het laatste kwartier nog maar 1x gescoord. Als dat nu ook nog eens onder de knie gekregen wordt dan voorzie ik dat dit team echt nog wel naar een hoger niveau door kan groeien, want hoeveel wedstrijden zijn er niet met klein verschil verloren terwijl dit fenomeen de kop op stak.

Maar goed. Nadat beide ploegen aan het publiek waren voorgesteld kon de wedstrijd beginnen. Opnieuw startte Mees in de basis nu als vervanger van de niet fitte Jesse. Onze heren hadden zich blijkbaar de verslagen van afgelopen weken aangetrokken want verbazingwekkend genoeg kwamen de eerste zes doelpunten uit handen van één van onze mannen. Wel kon Velocitas al vrij snel afstand van Swift nemen maar door regelmatig mee te scoren bleef het verschil overzichtelijk en zeker niet onoverbrugbaar. En het waren vooral Hessel en Jasper in het tweede aanvalsvak die van zich deden spreken en ons eerste in de buurt hielden van Velocitas. Bij 3-4 zette de ploeg uit Leiderdorp echter even stevig aan voor een sterke periode, een tussensprint die ons eerste even te machtig was en die niet beantwoord kon worden op dat moment. Velocitas liep weg naar 3-7 en dus was het afwachten hoe Swift daarop ging reageren. Vaak zat zagen we dan de overtuiging bij de onzen verdwijnen en werd er vervolgens een kansloze nederlaag geleden. Maar hierin kun je zien dat de ploeg toch echt wel gegroeid is want de ruggen werden gerecht, de koppies bleven omhoog en de achtervolging ingezet. We bleven tot 6-10 het verschil op 4 punten houden, maar daarna kwamen de 10 beste minuten van Swift in deze wedstrijd. Onze dames gingen zich nu ook met het scoren bemoeien en na goals van Silvana, Floor en Jasper scoorde Kimberley pal voor rust uit een slim geforceerde strafworp de gelijkmaker.

Na rust zette de ingezette trend zich voort met de eerste voorsprong vanuit een vrije bal van Silvana en nadat Velocitas 11-11 had gemaakt kwamen we zelfs op een 13-11 voorsprong via strafworpen van Marwan en Kimberley. Op dat moment waren er nog 15 minuten te spelen en je kon echt merken dat Velocitas dit niet gewend was dit seizoen. Hun aanvallen liepen behoorlijk stroef en een stunt leek aanstaande. Maar ja, toen kwam dus dat vermaledijde laatste kwartier.  Op zich liep het aanvallend nog niet eens zo slecht maar de bal wilde niet meer door de korf. Alleen Hessel lukte dat nog een keer.  En dan heeft Velocitas genoeg klasse in de ploeg om hier optimaal van te profiteren. Zij wisten dan ook de stand weer om te buigen in hun voordeel. Al ging dat op zich nog niet eens zo heel erg soepel want pas in de allerlaatste minuut scoorden zij de beslissende 14-16 en was de strijd gestreden. Opnieuw was er met twee punten verschil verloren van de aanstaande en terechte kampioen in deze poule. Velocitas steekt er met kop en schouders boven uit en is dan ook niet voor niets nog ongeslagen. Met nog 4 wedstrijden voor de boeg en 5 punten voorsprong op nummer 2 moet het wel heel gek lopen willen zij dat nog uit handen geven en dus denk ik dat wij hen alvast de felicitaties mogen doen toekomen.

Na afloop was er dan ook aan de ene kant de voldoening dat het Velocitas zo moeilijk was gemaakt en dat het vertoonde spel ook deze wedstrijd zeer goed te pruimen was geweest. Aan de andere kant heerste toch ook de teleurstelling dat het net niet gelukt was om Velocitas 1 of 2 punten afhandig te maken.  Want daar was iedereen het wel over eens na de wedstrijd. Het had echt gekund dit keer. Ik wil daarom dan ook dit verslag afsluiten met het volgens mij grootste compliment wat jullie konden krijgen. En dat waren de woorden van de coach van Velocitas die opgelucht mededeelde dat zijn ploeg er deze keer opnieuw wel heel erg hard voor had moeten werken.

Nu even een weekje vrij voor iedereen. Even de zinnen verzetten en dan start de voorbereiding voor de laatste serie van 4 wedstrijden. En dan hopen dat iedereen volledig uitgeziekt is, want dat zat jullie de laatste weken ook wel aardig dwars natuurlijk. En dan met de verdedigende druk die jullie momenteel kunnen brengen en toch ook het scorende vermogen wat in iedereen zit dan gaan jullie gewoon keurig op een 3e of 4e plek eindigen en hebben jullie er goed en gedegen zaalseizoen op zitten. Succes en tot gauw.

Adri